اول - ديوانگى دوم - بيمارى خوره سوم - بيمارى برص (پيسى) چهارم - كورى پنجم - لنگ بودن به طورى كه معلوم باشد. ششم - آن كه افضا شده يعنى راه ادرار و حيض او يكى شده باشد، ولى اگر راه حيض و مدفوع او يكى شده باشد به هم زدن عقد اشكال دارد و بايد احتياط شود. هفتم - در آلت تناسلى زن گوشت يا استخوانى باشد كه مانع نزديكى شود.
" مسأله 2602 " عيبهاى هفتگانه در صورتى به مرد حق به هم زدن عقد را مىدهد كه پيش از عقد وجود داشته باشد و مرد از آن بى اطلاع باشد، ولى اگر بعد از عقد پيدا شود يا پيش از عقد وجود داشته و مرد از آن آگاه بوده و به آن رضايت داشته است حق فسخ ندارد.
" مسأله 2603 " اگر زن پس از عقد بفهمد شوهر او يكى از عيوب چهارگانه زير را دار است مىتواند عقد را به هم بزند:
اول - ديوانه باشد يا پس از عقد ديوانه شود، هر چند بعد از دخول باشد. دوم - آلت مردانگى نداشته باشد. سوم - بيضه هاى او را كشيده باشند. چهارم - عنين باشد و به طور كلى نتواند عمل زناشويى را انجام دهد، هر چند بعد از عقد و پيش از دخول حادث شده باشد.
" مسأله 2604 " حق به هم زدن عقد در موارد نامبرده غير از مورد چهارم (عنين بودن مرد) فورى است، پس اگر زن يا مرد بر يكى از عيوب ذكر شده اطلاع پيدا كند و عقد را به هم نزند بنابر احتياط واجب حق او ساقط مىشود، مگر اين كه به اصل حق يا به فوريت آن جاهل بوده، كه در اين صورت پس از آگاهى و اطلاع باز هم حق فسخ او فورى است.
" مسأله 2605 " در مورد عيب چهارم (عنين بودن مرد) زن بايد به حاكم شرع مراجعه كند و حاكم شرع يك سال - براى آزمايش ودرمان - به مرد مهلت دهد، پس اگر در اين مدت هيچ نتوانست با زنى نزديكى نمايد زن حق فسخ دارد.
" مسأله 2606 " اگر مرد يا زن به خاطر يكى از عيبهايى كه گفته شد عقد را به هم بزنند بدون طلاق از هم جدا مىشوند.
" مسأله 2607 " اگر زن به خاطر عنين بودن مرد عقد را به هم بزند شوهر نصف مهر را بدهكار است. ولى اگر زن يا مرد به خاطر عيبهاى ديگر عقد را به هم بزنند، چنانچه مرد نزديكى كرده باشد همه مهر را بدهكار است، و در غير اين صورت چيزى بدهكار نيست.
" مسأله 2608 " اگر زن شخصا با ظاهر سازى و تدليس مردى را فريب دهد و به عقد او در آيد و بعد از عقد معلوم شود يكى از عيوب ذكر شده را دار است، پس از آن كه شوهر عقد را فسخ كرد زن مهريه تعيين شده را طلبكار نيست، هر چند شوهر با او نزديكى كرده