خصوصيات اختلاف داشته باشند - مثل آن كه يكى بگويد ماه بلند بوده و ديگرى بگويد بلند نبوده - به گفته آنان ماه ثابت مىشود.
3 - عده اى كه از گفته آنان يقين يا اطمينان پيدا مىشود بگويند ماه را ديده ايم، همچنين است هر چيزى كه به واسطه آن يقين يا اطمينان پيدا مىشود.
4 - سى روز از آغاز ماه شعبان بگذرد كه به واسطه آن اول ماه رمضان ثابت مىشود، و سى روز از اول ماه رمضان بگذرد كه به واسطه آن اول ماه شوال (عيد فطر) ثابت مىشود.
5 - حاكم شرع جامع الشرايط حكم كند كه اول ماه است.
" مسأله 1599 " اگر حاكم شرع جامع الشرايط حكم كند كه اول ماه است، كسى هم كه از او تقليد نمىكند بايد به حكم او عمل نمايد، ولى كسى كه مىداند حاكم شرع اشتباه كرده يا او را جامع الشرايط نمىداند نمىتواند به حكم او عمل كند.
" مسأله 1600 " اول ماه با پيشگويى منجمين ثابت نمىشود، ولى اگر انسان از گفته آنان يقين يا اطمينان پيدا كند بايد به آن عمل نمايد.
" مسأله 1601 " بلند بودن ماه يا دير غروب كردن آن دليل بر اين كه شب پيش، شب اول ماه بوده نيست.
" مسأله 1602 " اگر اول ماه رمضان براى كسى ثابت نشود و روزه نگيرد، چنانچه دو مرد عادل بگويند شب پيش ماه را ديده ايم بايد روزه آن روز را قضا كند، و اگر در همان روز باشد، بقيه روز هم از كارهايى كه روزه را باطل مىكند بپرهيزد.
" مسأله 1603 " روزى را كه انسان نمىداند " آخر رمضان " است يا " اول شوال " بايد روزه بگيرد، ولى اگر پيش از مغرب بفهمد اول شوال بوده يا دو مرد عادل شهادت دهند بايد افطار نمايد.
" مسأله 1604 " در هواى صاف اگر بيشتر مردم در صدد ديدن ماه بوده اند و با اين حال ماه را نديده باشند و فقط دو مرد عادل به آن شهادت دهند - چون در معرض اشتباه مىباشند - اعتبار شهادت آنان محل اشكال است.
" مسأله 1605 " شهادت دو مرد عادل بايد از روى حس و ديدن باشد، پس اگر از روى حدس و يا قواعد علمى شهادت دهند اعتبارى ندارد.
" مسأله 1606 " اگر در شهرى اول ماه ثابت شود براى مردم شهرهاى ديگر فايده ندارد، مگر آن كه فاصله آنها كم باشد، يا انسان بداند كه افق آنها يكى است، و يا بداند در آن