باب هفتم از كتاب جامع عباسى در زيارت حضرت رسالت پناه محمدى صلى الله عليه وآله و حضرت امير المؤمنين و حضرات ائمه معصومين صلوات الله عليهم اجمعين و ايام مولود و وفات ايشان و در آن چهار فصل است فصل اول در ثواب زيارت هر يك از ايشان بدان كه سنت مؤكده است حاجيان و غير ايشان را كه حضرت رسول صلى الله عليه وآله را در مدينه طيبه زيارت كنند و در حديث وارد شده كه امام جبرا و قهرا مردمان را به زيارت بدارد اگر ترك زيارت كنند زيرا كه مستلزم جفا است چنانچه در حديث از حضرت رسالت پناه صلى الله عليه وآله وارد شده كه كسى كه حج كند و زيارت من در مدينه نكند بر من جفا كرده باشد و جفا كار به عرصه محشر آيد و جفا بر حضرت رسالت صلى الله عليه وآله حرامست و نيز آن حضرت فرموده كه هر كه مرا زيارت كند واجب مىشود كه روز قيامت او را شفاعت كنم و هر كه را واجب شود كه من شفاعت كنم واجبست كه به بهشت رود و هم آن حضرت فرموده كه آن كسانى كه زيارت قبر من كنند بعد از فوت من چنان است كه از دار كفر به سوى من هجرت كرده باشند و اگر استطاعت آمدن نداشته باشند از دور بر من سلام فرستند كه به من مىرسد و هم از آن حضرت منقول است كه خطاب به حضرت امام حسين عليه السلام كرده فرمود ند اى فرزند من هر كس كه مرا در حيات و در ممات زيارت كند يا پدر يا برادر تو را كه حسينى من او را روز قيامت زيارت كنم و از گناهان خالص گردانم و هم از آن حضرت منقول است كه هر امامى را در كردن دوستانش عهدى است و از امام وفاى به آن عهد زيارت كردن قبر اوست پس هر كس يك امام را زيارت كند و رغبت در زيارت او نمايد هر آينه آن امام روز قيامت شفيع او باشد و هم از آن حضرت منقول است كه وقتى حضرت امام حسن عليه السلام از او سؤال نمود كه يا رسول الله كسى كه زيارت ما كند چه ثواب دارد آن حضرت فرمودند هر كس كه مرا يا پدر تو را يا برادر تو را يا تو را در حيات و ممات زيارت كند هر آينه بر من واجب مىشود كه او را روز قيامت از آتش دوزخ نگاهدارم و هم از آن حضرت منقول است كه حضرت فاطمه زهرا عليه السلام را خطاب كرده فرمودند كه هر كس مرا يا تو را كه فاطمه سه روز زيارت كند واجب مىشود مر او را بهشت پس فاطمه عليه السلام از آن حضرت سؤال نمود كه در حال حيات يا