آنكه پشت خود را راست بدارد به نوعى كه اگر قطره آبى بر آن ريخته شود بجاى خود ايستد چهارم آنكه گردن را موازى پشت بكشد پنجم آنكه نظر به ما بين دو قدم خود اندازد ششم آنكه دو دست خود را از دو پهلوى خود دور دارد هفتم آنكه دو كف خود را بر دو زانو بگذارد هشتم آنكه انگشتان را از هم دور كند نهم آنكه دست راست را بر زانو پيش از دست چپ گذارد دهم آنكه زن دو كف دست خود را بالاتر از زانو گذارد يازدهم مكرر گفتن سبحان ربى العظيم وبحمده تا سه نوبت و پنج نوبت فاضلتر است وافضل از آن هفت نوبت است دوازدهم آنكه قبل از گفتن سبحان ربى العظيم وبحمده اين دعا بخواند اللهم لك ركعت ولك اسلمت وبك امنت وعليك توكلت وانت ربى خشع لك سمعى وبصرى وشعري وبشري ولحمي ودمي ومخي وعصبي وعظامي و ما اقلته قدماى غير مستنكف ولا مستكبر ولا مستحسر سيزدهم آنكه اگر پيش نماز باشد ذكر ركوع را بلند گويد چهاردهم اگر مأموم باشد آهسته گويد پانزدهم اگر منفرد باشد ذكر را به طريق قراءت خواند در جهر و اخفات شانزدهم آنكه چون سر از ركوع بر دارد بگويد سمع الله لمن حمده الحمد لله رب العالمين اهل الكبرياء والعظمة والجود والجبروت و اما آن چهار امر كه در ركوع مكروه است اول دستها را در وقت ركوع به دو پهلوى خود چسبانيدن دويم سر به زير افكندن بر وجهى كه سر و گردن موازى پشت نباشد سيم آنكه پيش نماز ذكر ركوع را زياده بر سه نوبت گويد اگر گمان داشته باشد كه بعضى از مأمومين بواسطه ضرورتى تعجيل دارند چهارم دو كف دست را در وقت ركوع در ما بين زانوها گذاشتن (1) و بعضى از مجتهدين آن را حرام مىدانند فصل ششم در بيان آنچه تعلق به سجود دارد و آن سى و هفت امر است ده امر واجب و بيست و پنج امر سنت و دو امر مكروه اما ده امر واجب اول آنكه بر مجموع هفت عضو سجده كند كه آن پيشانيست و دو كف دستها و دو زانو و دو انگشت بزرگ پاها دويم آنكه سنگينى خود را بر كل اين هفت عضو اندازد پس اگر بر بعضى مطلقا سنگينى نيندازد نماز باطل است (2) اما لازم نيست سنگينى انداختن بر همه عضوها برابر باشد سيم آنكه يك از اين هفت عضو مستقر باشد يعنى بر محل خود قرار گرفته باشد پس اگر بر روى برف نرم يا پنبه يا پشم سجده كند به حيثيتى كه بعضى اعضا مستقر نباشد نماز باطل (3) است چهارم آنكه پيشانى را بر خاك (4) گذارد يا بر چيزى كه از خاك روئيده باشد به شرط آنكه خوردنى و پوشيدنى نباشد به حسب عادت