و هر گاه آقا كنيز خود را به ديگرى عقد كند بر آقا لازم است كه روز از او خدمت بگيرد (1) و شب بگذارد كه پيش شوهر خود رود و اگر آقا كنيز خود را همراه به سفر برد و شوهر او خواهد كه همراه او رود آقا منع شوهر او نمىتواند كرد و ميانه دو كنيز خوابيدن جايز است به خلاف دو زن آزاد كه خوابيدن ميانه ايشان مكروه است و همچنين مكروه است دخول كردن بر كنيز هر گاه طفلى آنجا باشد كه نگاه كند و وطى كنيز فاجره و كنيزى كه از زنا به هم رسيده باشد جايز است و منى در غير فرج كنيز ريختن نيز جايز است و هيچيك از دو شريك را وطى كردن كنيز مشترك جايز نيست و در تحليل خلاف است قسم سيم اباحه و تحليل است و آن چنان است كه شخصى به ديگرى دخول كردن كنيز خود را حلال كند و اين قسم از خواص فرقه ناجيه اثنى عشريه است و خلاف است ميانه مجتهدين كه اين قسم داخل قسم اول است يا داخل قسم ثانى سيد مرتضى رضى الله عنه داخل قسم اول مىداند و شروط اين قسم شش است اول ايجاب چون احللت لك وطى امتى هذه يعنى حلال كردم بر تو دخول كردن فلان كنيز خود را و آيا به لفظ اباحت جايز است يا نه در آن خلاف ست دوم قبول چون قبلت سيم آنكه شخصى كه تحليل مىكند مىبايد كه مالك كنيز باشد پس تحليل كنيز غير جايز نيست چهارم آنكه مالك كنيز ديوانه و طفل و مست و خفته و بيهوش نباشد ومفلسى كه حاكم شرع بواسطه قرض خواهان او را از مالش منع كرده باشد نيز نباشد پنجم آنكه كسى كه وطى كنيز را بر او حلال مىكند مىبايد كه شخصى نباشد كه وطى او حرام باشد مثل آنكه كنيز مسلمان را به كافر تحليل كند يا كنيز شيعه را به سنى چه اينها جايز نيست ششم آنكه آن كنيز شوهر نداشته باشد پس هر گاه اين شروط به هم رسد وطى كردن كنيز به مجرد گفتن صاحبش كه دخول كردن او را بر تو حلال كردم حلال مىشود و تعيين مدت شرط نيست و اقتصار بر قول صاحب كنيز بايد كرد پس اگر بوسه دادن يا خدمت گرفتن كنيز را يا دست ماليدن به بدن او را حلال كند دخول كردن به او جايز نيست اما اگر دخول كردن را حلال كند بوسه دادن و دست ماليدن به بدن او جايز و حلال است اما خدمت گرفتن حلال نيست و فرزندى كه از اين كنيز به هم رسد اگر پدر او آزاد باشد و صاحب كنيز شرط نكرده باشد كه فرزند او بنده باشد آزاد است (2) و الا بنده مطلب سيم در نكاح