و ما در رساله اثنى عشريه كه حسب الامر اشرف ارفع به فارسى ترجمه شده بيان كرديم كه هر يك از اين دوازده نوع دوازده قسم است و همه اقسام را به ترتيب و به تفصيل در آن رساله مذكور ساختيم فصل بدان كه در جميع نمازهاى پنجگانه يوميه سيصد و هفتاد دو فعل واجب است به اين تفصيل در ركعت اول بيست و يك فعل واجبست اول ايستادن دويم رو به قبله كردن سيم نيت كردن چهارم تكبير احرام گفتن پنجم درنگ نمودن در وقت تكبير ششم قرائت كردن هفتم درنگ نمودن به قدر قرائت هشتم خم شدن به جهت ركوع نهم درنگ نمودن در ركوع به قدر ذكر گفتن دهم ذكر گفتن يازدهم سر از ركوع برداشتن دوازدهم لمحه درنگ نمودن سيزدهم خم شدن به جهت سجود چهاردهم درنگ نمودن در سجود به قدر ذكر پانزدهم ذكر گفتن شانزدهم سر از سجده برداشتن هفدهم نشستن در ميان دو سجده هجدهم لمحه درنگ نمودن نوزدهم خم شدن به جهت سجده دوم بيستم درنگ نمودن به قدر ذكر بيست و يكم ذكر گفتن و به اين بيست و يك فعل ركعت اول تمام است و در ركعت دويم از اين بيست و يك فعل سه فعل كم مىشود نيت و تكبير احرام و درنگ كردن در تكبير احرام پس افعالى كه واجب است در ركعت دويم هجده است و بعد از آن چهار فعل ديگر واجب است كه آنها را داخل ركعت نمىشمارند اول سر از سجده (1) برداشتن دويم نشستن سيم تشهد خواندن چهارم درنگ نمودن در تشهد و اگر نماز دو ركعتى باشد سه فعل ديگر واجب است اول نشستن به جهت سلام گفتن دويم سلام گفتن سيم درنگ كردن به قدر سلام گفتن پس در نماز صبح چهل و شش فعل واجب است و در نماز شام شصت و هشت فعل و در هر يك از نماز ظهر و عصر و عشا هشتاد و شش فعل واجبست اين است جميع سيصد و هفتاد و دو فعل كه واجبست در نمازهاى پنجگانه شبانه روزى به فعل آوردن آن و بدان كه از جمله اين افعال هشت فعل است كه احتياج به بيان دارد و آن نيت است و تكبير احرام و قيام و قراءت و ركوع و سجود و تشهد و تسليم و بيان اين هشت فعل در هشت فصل تفصيل مىيابد فصل اول در بيان آنچه تعلق به نيت دارد بدان كه نيت هر يك از عبادات قصد بجا آوردن آن عبادت است از براى رضاى خدا و در نيت اولا تعيين نماز بايد نمود كه كدام نماز است اداست يا قضا واجبست يا سنت بعد از آن قصد كند كه آن را بجاى مىآورم از براى رضاى خدا و اين قصد در نهايت آسانى است و هيچ اشكالى ندارد و وسواسى كه بعضى مردم در نيت مىكنند از فعل شيطان است و به اين مضمون