خوردن طفلى از ايشان حرام مىشوند و شروط شير خوردن ده است اول آنكه شير دهنده زن باشد پس اگر طفل شير مردى را بخورد رضاع به هم نمىرسد دوم آنكه هر يك از شير خورنده و دهنده زنده باشند پس اگر مرده باشند رضاع نيست سيم آنكه شير آن زن از آبستنى به هم رسيده باشد پس اگر زنى بى آنكه حامله باشد شير به هم رساند و به طفل بخوراند رضاع به هم نمىرسد چهارم آنكه طفل شير خالص از پستان آن زن به مكدپس اگر چيزى در دهن آن طفل باشد كه با شير ممزوج شود و بخورد چنان كه در عرف آن را شير نگويند رضاع به هم نمىرسد پنجم آنكه طفل شير از پستان آن زن به مكدپس اگر آن زن شير خود را در ظرفى به دو شد و بخورد طفل دهد رضاع به هم نمىرسد ششم آنكه شير آن زن از نكاح صحيح به هم رسيده باشد پس اگر از زنا باشد رضاع به هم نمىرسد و از شيرى كه از دخول كردن به شبهه به هم رسد آيا رضاع به آن به هم مىرسد يا نه ميانه مجتهدين خلاف است اقرب آنست كه به هم مىرسد و رضاى شوهر و آقا در شير دادن شرط نيست پس اگر زن كسى يا كنيز شخصى بى رخصت شوهر يا آقا طفلى را شير دهد رضاع به هم مىرسد و همچنين زاييدن زن حامله در شير دادن شرط نيست پس اگر زن آبستن پيش از زاييدن طفلى را شير دهد رضاع به هم مىرسد و همچنين دوام نكاح در آن زن شرط نيست پس اگر متعه شخصى كه از و آبستن باشد يا زن حامله كه شوهرش طلاق داده باشد طفلى را شير دهد رضاع به هم مىرسد هفتم آنكه طفل آن مقدار از شير آن زن بخورد كه استخوان او سخت شود و گوشت برويد يا آنكه يك شبانه روز شير بخورد يا پانزده مرتبه آنقدر كه سير شود و به خودى خود سر از شير خوردن بردارد و پستان را بگذارد و در حديث صحيح وارد شده كه ده مرتبه كافيست (1) هشتم آنكه طفل در اين ميانه پانزده مرتبه شير زنى ديگر را نخورد نهم آنكه شير خوردن طفل پيش از دو ساله شدن او باشد چه بعضى از مجتهدين برآنند كه اگر بعد از دو ساله شدن او شير بخورد رضاع به هم نمىرسد دهم آنكه صاحب شير يك كس باشد پس اگر زنى طفلى را از شير يك شوهر خود پانزده مرتبه شير داده باشد و طفل ديگر را از شير شوهر ديگر داده باشد بر يكديگر حرام نمىشوند و شيخ طوسى بر اين رفته كه اينها بر يكديگر حرام مىشوند و هر گاه اين شروط به هم رسد زن شير دهنده مادر آن طفل مىشود و شوهر او كه صاحب شير باشد پدر او مىشود و فرزندانى كه از ايشان حاصل