الله اكبر بگويد و اين دعا بخواند اللهم ادحر عنى الشيطان اللهم تصديقا بكتابك وعلى سنة نبيك صلى الله عليه وآله اللهم اجعله حجا مبرورا وعملا مقبولا وسعيا مشكورا وذنبا مغفورا پنجم آنكه در وقت جمره عقبه رو بجمره كند و پشت به قبله ششم آنكه دورى او از جمره در وقت رمى ده زرع يا پانزده زرع شرعى باشد هفتم آنكه آنسنگريزه را بر شكم انگشت زهگير گذارد و به پشت بند اول انگشت شهادت بيندازد هشتم آنكه آنسنگريزه را بر چيده باشد نه آنكه سنگ را بشكند و به سنگريزه هاى آن رمى كند نهم آنكه سنگريزه ها را از مشعر الحرام بر چيده باشد دهم آنكه سنگريزها را بشويد يازدهم آنكه هر يكى از سنگريزه ها به مقدار بند بالاى انگشت باشد دوازدهم آنكه هر يك از سنگريزها رنگى مختلف داشته باشد فعل دوم از افعال ثلثه مناسك منى كه روز عيد بجا آوردن آن واجب است قربانى كردن است و در آن ده امر واجب است و شش امر سنت اما ده امر واجب اول آنكه قربانى گوسفند يا بز يا گاو يا شتر باشد و اگر غير از اينها را مثل اسب يا آهو قربانى كند آن قربانى صحيح نيست دوم آنكه اگر قربانى گوسفند باشد كمتر از هفت ماهه نباشد و اگر بز يا گاو باشد يكسال تمام كرده باشد و در سال دوم داخل شده باشد و اگر شتر باشد پنج سال تمام كرده و در سال ششم داخل شده باشد سيم آنكه بيمار نباشد و كرى نداشته باشد و لاغر و لنگ و خصى و گوش بريده نباشد و شاخ او نشكسته باشد چهارم آنكه كل آن از يك شخص باشد پس جايز نيست كه ديگرى در قربانى او شريك باشد پنجم آنكه در وقت كشتن قربانى نيت چنين كند كه اين قربانى را مىكشم در حج اسلام و حج تمتع از براى آنكه واجب است تقرب به خدا ششم آنكه نيت را مقارن اول ذبح سازد اگر قربانى غير شتر باشد و مقارن اول نحر سازد اگر قربانى شتر باشد و نحر آنست كه كاردى يا حربه در كويكه ميانه بيخ گردن و سينه شتر واقع است بزند هفتم استدامت حكمى يعنى بر حكم نيت بودن تا آخر ذبح و تا آخر نحر هشتم آنكه خود مباشر كشتن قربانى گردد يا كسى را نايب خود سازد و نيت چنين كند كه اين قربانى را مىكشم به نيابت فلان در حج اسلام و حج تمتع از براى آنكه واجبست به اصاله و بر من به نيابت تقرب به خدا و اولى آنست كه هر دو نيت كنند نهم قربانى كردن در روز عيد واقع شود اگر متعذر باشد در باقى ايام ماه ذيحجه جايز است دهم آنكه بعضى از آن را تصدق كند و بعضى را خود بخورد و بعضى را هديه كند و اما شش امرى كه در قربانى كردن سنت است اول آنكه اگر قربانى گوسفند يا بز باشد بايد كه نر باشد و اگر
(١٢٩)