شتر زكات نيست و تا به بيست و شش شتر نرسد زكات هر پنج شتر يك رأس گوسفند است و چون به بيست و شش رسد زكات آن يك نفر شتر ماده است كه يكسال تمام كرده باشد و داخل سال دويم شده باشد و چون به سى و شش رسد زكات آن يك نفر شتر ماده است كه داخل سال سيم شده باشد و چون به چهل و شش رسد زكات آن يك نفر شتر ماده است كه در سال چهارم داخل شده باشد و چون به شصت و يك رسد زكات آن يك نفر شتر ماده است كه در سال پنجم داخل شده باشد و چون به هفتاد و شش رسد زكات آن دو نفر شتر ماده است كه داخل در سال سيم شده باشد و چون به نود و يك رسد زكات دو نفر شتر ماده است كه در سال چهارم داخل شده باشد و چون به صد و به صد و بيست و يك رسد (1) زكات آن در هر چهل نفر يك شتر ماده است كه در سال سيم داخل شده باشد و در هر پنجاه نفر يك نفر شتر ماده است كه در سال چهارم داخل شده باشد و گاو تا سى نرسد زكات ندارد و چون به سى رسد زكات آن يك فرد گوساله است خواه نر و خواه ماده كه در سال دويم داخل شده باشد و چون به چهل رسد زكات يك فرد گوساله است كه در سال سيم داخل شده باشد و گوسفند تا به چهل نرسد زكات ندارد و چون به چهل رسد زكات يك رأس گوسفند است و چون به صد و بيست و يك رسد زكات دو رأس گوسفند است و چون به دويست و يك رسد زكات سه رأس گوسفند است و چون به سيصد و يك رسد زكات چهار رأس گوسفند است و چون به چهار صد رسد زكات در هر صد رأس يك رأس است و هر عددى كه مذكور شد از شتر و گاو و گوسفند آن را در شرع نصاب گويند و هر چه در ما بين دو نصاب واقع است زكات ندارد و گوسفندى كه به زكات داده مىشود واجبست كه كمتر از هفت (2) ماهه نباشد و بيمار وعيبناك و لاغر و آبستن (3) نباشد و اگر تازه زائيده باشد تا پانزده روز نگذرد به زكات نمىتوان داد فصل پنجم در مستحقان زكات وايشان هشت فرقه اند اول و دوم فقرا و مساكين اند يعنى كسانى كه مالك قوت يك ساله خود و عيال خود نباشد و كسبى و صنعتى نداشته باشد كه به آن وفا كند به شرط آنكه سيد نباشد مگر آنكه زكات دهنده سيد باشد چه زكات سيد بر سادات رواست سيم جماعتى اند كه حاكم شرع ايشان را بواسطه اخذ زكات از مردم و ضبط محاسبه و قسمت آن تعيين نموده باشد و شرط نيست كه اين جماعت فقرا و مساكين باشند پس هر چند مالدار