گذشت (1) و با اشاره به لعن او ست بر لسان انبياى خداى تعالى چنانچه از اين پس انشاء الله خواهد مذكور شد و با اشاره به احاديث قدسيه است كه در لعن او وارد شده و يكى از آنها را در اين مقام ذكر مىكنيم:
در (كامل الزيارة) سند به ابن ابى يعفور مىرسد كه حضرت صادق فرمود: رسول خداى در منزل فاطمه بود و حسين عليه السلام در كنار او نشسته كه ناگاه پيغمبر بگريست و به سجده در افتاد چون سر برداشت فرمود اى فاطمه دختر محمد علي اعلى جل شأنه به غايت ظهور علمى و تجلى شهودى براى دل من نمودار شد با بهترين جمالى و نيكوترين صورتى از صفات جلاليه وجماليه و با من گفت آيا حسين را دوست دارى؟ گفتم قرة العين من است وريحانه من وثمرة الفؤاد و واسطه ما بين دو چشم من است و دست رحمت بر سر حسين عليه السلام گذارد و بفرمود فرزندى است مبارك بركات وصولات و رحمت و رضوان من بر او باد و لعنت وسخط و عذاب وخزى ونكال من بر آنكه وى را بكشد و عداوت ورزد ومدافعه ومنازعه نمايد، همانا او سيد شهيدان است از اولين و آخرين در دنيا و آخرت و سيد جوانان اهل بهشت از خلق يكسره و پدر او افضل از او است سلام مرا به او برسان و بشارت ده او را كه او علم هدايت ومنار ارباب ولايت من است و او حافظ و شاهد من است بر خلق من، وخازن علم من و حجت من است بر اهل سماوات و اهل ارضين وثقلين كه جن و انس اند (2).
و مراد از اينكه در جميع مواطن ومواقف رسول خداى صلى الله عليه وآله و سلم بر لسان مبارك آن جناب يزيد ملعون بوده بر چند وجه تصوير مىشود:
اول - اينكه مقصود مطابق ظاهر باشد كه پيغمبر صلى الله عليه وآله و سلم در هر جاى كه به ايستاد