و چون اخبار سابقه دلالت كردند كه هر ساله اين ده روزه خصوصا روز عاشورا ايام عزا وكأبت وحزن ائمه بود پس اقتداى به بنى هاشم در ايام عزاى ايشان البته راجح است، و تخلف از آنها البته مكروه.
و در روايت (مصباح) كه اشاره به او خواهيم كرد مذكور است كه بعبد الله بن سنان فرمود (يا عبد الله بن سنان ان افضل ما يأتي به في هذا اليوم ان تعمد الى ثياب طاهرة فتلبسها وتتسلب قلت: و ما التسلب؟ قال تحلل ازارك وتكشف عن ذراعيك كهيئة اصحاب المصاب (1).
و از اينجا معلوم مىشود كه خصوصيتى براى دست بالا كردن و بند گشودن نيست جز اينكه حالت مصيبت زدگان است، پس آويختن تحت الحنك و شوريدگى وضع نيز مستحب است، و از اخبار وصف ملائكه زوار سيد الشهداء بشعث وغبر و اخبار منع از استعمال طيب در زيارت سيد الشهداء عليه السلام فقيه مىتواند استفاده كراهت استحمام وتطيب كند، بالجمله آنچه لازمه عزا است مستحب است، و آنچه لازمه شادمانى است يا كفر است يا حرام است يا مكروه.
و آنچه در هند متداول است از تمثيل ضريح مقدس در روز عاشورا در كلام علمهاى هند استدلال بر خصوص او نديدم، و مىتوان استدلال كرد بر رجحان او به آنچه شيخ طايفه قدس سره از عبد الله بن سنان روايت كرده در (مصباح) كه فرموده:
و روى عبد الله بن سنان قال: دخلت على سيدى ابيعبد الله جعفر بن محمد - و ما صدر روايت را در اخبار صوم در استحباب امساك روز عاشوراء تا بعد از ظهر نقل كرديم (2) و جمله او را در صدر ورقه گذشت (3) و بعد از او مىفرمايد - ثم يخرج