بك الرسول و از عجبت البتول وطاشت العقول (1).
و در زيارت ديگر وارد است بابي وامي من بكته لطيب وفاته سماء الله وارضه وملائكته (2).
و از اين قبيل يسار است، و همين قدر براى اشاره كفايت است.
فصل دوم - در ذكر بعض اخبار و كلمات علماى اهل سنت كه شهادت به وقوع آثار غريبه از اين مصيبت عظمى در آسمان و زمين داده اند كه از ملاحظه مجموع آنها قطع بدعوى عموم مصيبت مىتوان حاصل كرد، و بر سبيل تطفل واستطراد بعض عجايب امورى كه از مقوله كرامت و در ملاك حكم مشارك با اين وقايع است به جهت تسديد قلوب ضعفاء و شيعه، و تشييد عقايد از كلام ائمه ايشان ايراد مىشود:
از آن جمله شيخ مقدم و امام معظم ايشان مسلم بن الحجاج النيسابوري در جامع صحيح خود - كه اجماع كرده اند بر صحت روايات و عدالت روات او - در تفسير آيه مباركه " فما بكت عليهم السماء والارض... " [29 الدخان 44] روايت مىكند لما قتل الحسين بكت السماء وبكائها حمرتها (3).
و قريب به اين خبر در (تفسير علي بن ابراهيم) است در ذيل اين آيه كريمه كه حسين (ع) بر پدر بزرگوار خود گذر كرد وعلى (ع) فرمود اين فرزند من كشته مىشود، و همانا آسمان و زمين بر وى بگريند و نگريستند آسمان و زمين جز بر يحيى بن زكريا (4).