مأمور بودند يا مخالفت نص كردند كفرا، و يا اجتهاد نمودند فسقا، و به هر صورت مشمول لعن رسول خدايند، و بنابر مذهب مشهور ايشان - كه رد حديث مقطوع الصدور كفر است - البته كافرند.
حديث ديگر آية الله العلامة - نشر الله في الخلد اعلامه - از حميدى محدث عظيم الشأن ايشان نقل فرموده كه از تفسير سدى كه از اكابر مفسرين ومحدثين ايشان است آورده كه چون أبو سلمه وعبد الله بن حذافه در گذشتند و رسول خداى أم سلمه وحفصه كه زنان آن دو بودند به زناشوئى گرفت طلحه ونعثل گفتند آيا محمد زنان ما را مىبرد چون ما بميريم، و ما زنان او را نبريم بخداى كه اگر بميرد اگر چند با زخم شمشير باشد زنان او را بگيريم، طلحه حميرا را مىخواست ونعثل ام سلمه را پس اين آيه مبارك فرود آمد (و ما كان لكم ان تؤذوا رسول الله ولا ان تنكحوا أزواجه من بعده ابدا ان ذلكم كان عند الله عظيما) [53 الاحزاب 33].
وهم اين آيه آمد (ان تبدوا شيئا أو تخفوه) الاية [45 الاحزاب 33] وهم اين آية آمد (ان الذين يؤذون الله ورسوله لعنهم الله في الدنيا والاخرة) [57 الاحزاب 33] (1).
و اين حديث علاوه بر اينكه مصرح به اينست كه خداى تعالى نعثل و طلحه را لعن فرموده دليل كفر آن دواست چون آنها ادعاى تساوى با پيغمبر كردند و پاس حرمت نبوت را رعايت نكردند و قدر پيغمبر را خفيف شمردند و تن زير بار حكم خداى ندادند و اعتراض بر شرع نبوى روا داشتند، چنانچه ظاهر است و اين معانى بالضرورة كفرند، و از اين مقوله احاديث در تضاعيف كتب اهل سنت بيش از حد احصا است، و اين كتاب مبتنى بر لمح و اشاره است نه بر احاطه واستقصاء و همين