قرابت يا عموم امت را آل دانسته‌اند از جاده انصاف بيروت رفته‌اند، وليس اول قارورة كسرت في الاسلام.
و در (عيون اخبار الرضا) بابى عقد كرده از براى نقل كلام سعادت فرجام حضرت رضا عليه السلام در مجلس مأموم با علماء عامه در تفرقه آل و امت، و آن باب بيست و سوم از آن كتاب است، و به جهت طول او، ما طالبان را محول به مراجعه همان كتاب مستطاب مىكنيم، ولى با همه عصبيت وعناد فخر رازى در (تفسير كبير) كلامى دارد كه قريب به انصاف است مىگويد: آل محمد آنانند كه امرشان آئل به او مىشود، پس هر كه اول امرش به او اشد و اكمل باشد آل او باشد، و شك نيست كه تعلق بين علي و فاطمه وحسن و حسين و بين رسول خدا صلى الله عليهم اشد تعلقان بود، و اين مطلب معلوم است به نقل متواتر، پس واجب شد كه آنها آل باشند.
وايضا اختلاف كرده اند در معنى آل بعض گفته‌اند اقارب اويند، و قومى گفتند امت اويند، ما اگر بگوئيم قرابت اويند پس ايشانند آل، و اگر بگوئيم امتى هستند كه قبول دعوت كردند باز ايشان آل هستند، پس به هر تقدير ايشال آل هستند، اما جز ايشان محل اختلاف است، و معلوم نيست، تمام شد كلام فخر رازى، و ما به همين تقريب اين حكم را در بقيه ائمه اثنى عشر عليهم السلام مطرد مىكنيم.
فائده - 5 لفظ اين دعا (1) كه مشتمل است بر عطف بر ضمير مجرور بى اعاده جار شاهد صحت اين مذهب است، چه در محل خود ثابت كرده ايم و اشباه آن، خصوصا از صادقين عليهم السلاهم، و آنان كه قبل از ايشانند بقاعده عربيت حجت است، و در اثبات لغت كافى است، چه رواة ما كمتر از اصمعى ناصبي وابو عبيده خارجى