قوله عليه السلام: (يا من هو أقرب الى من حبل الوريد) اين عبارت اقتباس از قرآن مجيد است.
وحبل: به معنى رگ است.
ووريد: دورك بزرگ مكتنف به گردن است كه او را شاه رگ مىگويند، وبقاى آدمى منوط به او است وعلة ظاهريه حيوة وجود او، واقربيت از او كنايه از كمال احاطه وغايت اقتدار بر وجود او است اگر چه او بى خبر است كما قيل:
دوست نزديكتر از من به من است وين عجب تر كه من از وى دورم اين سخن با كه توان گفت كه دوست در كنار من و من مهجورم و شرح حقيقت اين مقام در كتب مفصله شده، و از حوصله ادراك اكثر مردم بيرون است، (و ما أكثر الناس ولو حرصت بمؤمنين) [103 يوسف 12].
قوله عليه السلام (يا من يحول بين المرء وقلبه) مراد از قلب: يا مرتبه عقل انسانى است حيلولت بغلبه محبت او است بين آدمى و بين عالم مصلحت انديشى ظاهرى كه مقتضاى عقول ناقصه است، چنانچه آن يك لازمه فرط محبت است چنانچه بىخبران واعداى سيد الشهداء عليه السلام علامت كردند كه با قلت انصار وكثرت اعداء با ظن هلاكت عزيمت سفر كربلا كرد؟
و بعضى جواب داده اند كه ظن سلامت داشت، و اينها از حق دور است، بلكه حق جواب آن است كه آن مظلوم به هواى (ان الله شاء ان يراك قتيلا) حركت كرد، و خود بپاى خود بيامد تا شربت شهادت بچشد، وگوى سعادت از عالميان در ربايد، ونعم ما قيل في حقه عليه السلام:
با هوايش در تمور ودى خوشيم ماهى آبيم ومرغ آتشيم