اينها راجع به اين معنى است، يا بواسطه، و مراد از امام در اين عبارت خاتم اولياء، و بقيه اوصياء، و حافظ دين خدا، و خلف ائمهء هدى، غوث زمان وقطب دايره زمين و آسمان، امام عصر عجل الله فرجه است، و اختصاص آن جناب بلقب منصور از جهت آنست:
كه ولايت ثار، و طلب خون سيد الشهداء در عهد شمشير عالم گير حضرت او است، چنانچه در اخبار كثيره اشاره به اين معنى شده.
از آن جمله خبرى است كه در (كامل الزيارة) از حضرت صادق نقل كرده كه در تفسير كريمه " و من قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا فلا يسرف في القتل انه كان منصورا " [33 اسرى 17] فرموده او قام آل محمد است يعنى ولى دم، خارج مىشود به جهت ريختن خون [قاتلين ظ] حسين بن على عليهما السلام، پس اگر بكشد جميع اهل زيمن را اسراف نخواهد بود، و اين كه خداى تعالى فرمود " فلا يسرف في القتل " نه به جهت آنست كه او اكرى بكند كه اسراف باشد، آنگاه فرمود مىكشد به خدا قسم اولاد قتله حسين را به جهت كار پدرهاى ايشان (1).
و در اين خبر اشعارى است به اينكه منصور لقب خدائى آن جناب است، چه در قران استعمال شده، و مراد آن جناب است، و از طرايف اينكه از جمله القاب آن جناب ناصر لدين الله است، وباين مناسبت در قصيده عرض كرده ام:
اعده الله في خزائنه * المنصر فهو المنصور والناصر يأخذ ثار الاباء منه فلا * موتور الاغداء له واتر و از ملاحظة اين دو بيت حلى مشگلى عويص ممكن است كه جماعتى در كلمه الحمد لله تجويز كردند كه مراد اين باشد هك حامديت ومحموديت هر دو مخصوص