خاتمة الكتاب در شرح دعاى مشهور به دعاى علقمه، اگر چه در باب اول دانستى كه اين نسبت غلط است و راوى دعا صفوان است هر چند آنچه غرض از شرح اين زيارت شريف بود بيش از اين قدر نبود، چه سابقا اشاره كرديم كه اين دعا جزء اين عمل شريف نيست ولى به جهت اتمام خدمت وتكميل نفع اولا ترجمه‌اى از ألفاظ اين دعا مىشود تا عموم برادران دينى از قرائت او بهره‌مند شوند، آنگاه شرح الفاظ مشكله وتراكيب عويصه او را نه باسلوب شرح بلكه بطريق بيان و توضيح كه در كتب شيخ بهائى قدس سره و مجلسى قدس سره وغيرهما مسلوك شده بغايت اختصار متعرض مىشود و به ضرورت ترجمانى بايستى ديگر باره دعاى مبارك را ياد كنيم اگر چه مؤدى بتكرار شود باكى نيست، هو المسلك ما كررته يتضرع وهذه نسخته الشريفة:
(٣٩٤)
