ود (عقاب الاعمال) است كه پيغمبر فرمود (من قال علي ما لم اقل فليتبوء مقعده من النار).
و او بالاتفاق ظاهرا از كبائر است، و اطلاق خبر مذكور مقتضى آنست كه اگر يك كلمه هم باشد و مفيد فائده نشود ومفسده بر او مترتب نگردد هم موجب دخول آتش است.
و از اين جهت از مرحوم فقيه زاهد ورع حاجى محمد ابراهيم كلباسى - قدس سره - نقل شده كه يكى از فضلاى با ديانت اهل منبر در محضر آن جناب گفت در ذيل قصه اى كه سيد الشهداء فرمود يا زينب آن فقيه ورع بى محابا در ملأ عام به آواز بلند فرمود خدا دهنت را بشكند امام دو دفعه يا زينب نفرمود بلكه يك دفعه فرمود، اينك اهل منبر حال خود را در اين باب ملاحظه كنند و از مفاسد اين عمل في الجمله آگاه شوند.
اما غنا - اجماع علماى اماميه بر حرمت او است في الجمله، و در (كافى) سند بمحمد بن مسلم مىرساند كه حضرت صادق عليه السلام فرمود كه غنا خداى وعده آتش بر او كرده، و اين آيت مبارك تلاوت كرده (و من الناس من يشتري لهو الحديث ليضل به عن سبيل الله به غير علم ويتخذها هزوا اولئك لهم عذاب مهين) [6 لقمان 31] (1).
خلاصه معنى اينكه بعضى مردم لهو حديث را مىخرند و طالبند تا مردم را از راه دين خدا بى علم گمراه كنند، و راه خدا را استهزاء مىكنند اين چنين مردم براى ايشان در آخرت عذابى است خوار كننده، و در اينجا لهو الحديث را به غنا تفسير فرموده اند، و اين معنى في الجمله در اخبار اهل البيت ممكن است دعوى تواتر او شود، و در