وقد تقدم في هذا أبو حسن * الى الحسين و وصى قبله الحسنا (1) و اما ستر أحكام شرعيه وابقاء بر أحكام ظاهريه يا عدول به مقتضاى تقيه كه در اخبار اهل بيت عصمت بيش از آن استكه بتوان تعداد واحصا نمود، و اين موانع تماما در عهد ميمون و روزگار همايون آن امام مؤمل مأمون رفع خواهد شد " اللهم ارنا تلك الطلعة الرشيدة والغرة الحميده ".
بالجملة آنچه اين فقره كريمه وفقره سابقه دلالت بر آن مىكند از اختصاص جناب قائم آن محمد عليهم السلام به ولايت ثار و طلب خون ناكام گشتگان از اهل بيت اطهار مدلول اخبار كثيره است كه مىتوان دعوى تواتر آنها كرد، و استقصاى آنها مخالف مقصود اختصار است و ترك يكسره هم منافى وظيفه اين شرح است پس به يكى دو حديث در اين باب از روى اقتصاد اقتصار مىشود:
شيخ سعيد موفق جعفر بن قولويه در (كامل الزيارة) و در (بحار) از (امالى) شيخ طايفه قدس سره روايت كرده كه سند به ابو عبد الله جعفر بن محمد عليهم السلام مىرساند كه چون حسين (ع) شهيد شد ملائكه ضجيج وناله كردند بسوى عزوجل و گفتند پروردگارا آيا چنين مىكنند با حسين كه صفي تو و پيغمبر زاده