مىكنند و به نيابت از پيغمبر وحفظ قرابت او گريه و زارى در پيش دارند، و در روز قتل او تعطيل و تعويق اشغال مىكنند، و تعظيم قدر نبي و اداى مزد رسالت او را نيكو به جامى آورند، و طايفه ديگر در اين روز شادى و خرمى دارند و لباسهاى تازه در برو چشمها را سرمه و دستها را خضاب مىكنند و جشنها بر پا مىدارند و بزمها مىآرايند، و با يكديگر تعييد و تبريك دارند، و به آن گروه استهزاء و استخفاف مىكنند، و ايشان را مبدع وضال مىشمارند البته آن شخص خارج از ملت كه از طرفين بيرون است به سلامت فطرت و صحت عقل خود حكم مىكند كه آن گروه اول شرط متابعت پيغمبر خود را ملتزم و وظيفه اتباع او را ادا كرده اند، و گروه ثانى پشت پاى به حرمت پيغمبر زده اند و برسم عداوت و دشمنى رفتار نموده اند كه بقتل فرزند او شادمان و خرم شدند، والحمد لله على وضوح الحجة.
نصح وتحذير چه قدر شايسته است كه شيعيان عموما و ذاكرين خصوصا ملتفت شده در اين سوگوارى و عزادارى بر وجهى سلوك كنند كه زبان نواصب در از نشود، و اقتصار بر واجبات و مستحبات كرده از استعمال محرمات واقتراف معازف از قبيل غنا كه غالبا نوحهاى لطميه خالى از او نيست، واكاذيب مفتعله و حكايات ضعيفه مظنونة الكذب كه در كتب متأخرين بلكه معاصرين نوشته شده، بلكه كتبى كه مصنف آنها از علماء نيست - چه دايره تصنيف و تأليف در زمان ما وسعت گرفته و جز قلم و كاغذ و عبارت شرطى باقى نمانده - احتراز نمايند، و شيطان را در اين عبادت بزرگ راه ندهند، و از معاصى كبيره كه روح عبادت را مىبرد بپرهيزند، خصوصا كذب و غنا كه در اين عمل سارى ومطرد شده است و كمتر كسى از او مصون است، و صواب چنان است كه در اين مقام يكى دو خبر در عظم عقاب كذب و غنا مذكور شود شايد اگر كسى