(وثبت لي قدم صدق عندك مع الحسين واصحاب الحسين الذين بذلوا مهجهم دون الحسين) ج - و ثابت كن از براى من قدم صدقى با حسين و با أصحاب حسين كه خون خود را در پيش روى حسين ريختند.
ش - بذل: دادن چيزى است چنانچه در (منتهى الارب) است.
ومهجه: بمعنى خون مجتمع در باطن قلب است چنانچه مطرزى و غير او گفته‌اند وكنايت از جان است چه حيات بسته به اوست پس (بذل مهجه) كنايه از همان شهيد شدن است.
و (دون): چنانچه از (قاموس) و (منتهى الارب) استفاده مىشود مأخوذ است از (دان يدون) يعنى دون و خسيس شدن و به معنى پست است، و مىگويند هذا دون فلان يعنى پست تر از او است، و گاه بمعنى جلو و عقب استعمال مىشود و هر دو به همين اعتبار است، و گاه بمعنى قرب استعمال مىشود به ملاحظه اينكه امام ووراء شئ قريب اويند و معنى عند كه براى او ذكر شده از همان دون بمعنى امام است، و چون جهات شئ و هر چه پستر از او است غير از او است، گاهى دون بمعنى غير استعمال مىشود، و در عبارت زيارت مىشود مراد (امام الحسين) باشد يا (عند الحسين) و به هر وجه مقصود آنست كه بذل مهجه وسفك دم خود كردند در سبيل محبت و راه نصرت او عليه السلام.
و اما معنى تثبيت قدم صدق را سابقا ذكر كرده ايم و اختلاف در او و آنچه مختار خود ما است به اندازه مقتضاى حال مشروح شد (1) ديگر به تكرار نبايد پرداخت.