ايشان است و در آن قصيده در باب امور متعلقه به عاشورا اشاره به جمى مطالب مذكوره كرده مىگويد:
وحلقت في عشر المحرم ما استطال من الشعر * * ونويت صوم نهاره وصيام ايام اخر وليست فيه اجل ثوب للملابس يدخر * * وسهرت في طبخ الحبوب من العشاء الى السحر وغدوت مكتحلا اصافح من لقيت من البشر ووقفت في وسط الطريق اقص شارب من عبر امر سوم - از وجوه تبرك - التزام به استحباب صوم اين روز است كه اخبار كثيره در فضل او وضع كرده اند، و ملتزم به صيام اين روزند، چنانچه در متون و شروح كتب فتاوى و اخبار ايشان من غير وجه تصريح به استحاب و تأكد ندب او كرده اند، اگر چه در اين باب مناقشه بر طريق ايشان با ايشان دارم كه در آخر مبحث مىنويسم انشاء الله، و در شعر اين منير اشاره به او شنيدى و ظاهر كذاهب اربعه متطابق بر استحباب و فضيلت او يند، و خلافى در مسألة نيست چه راجع به امر اصول است كه عداوت و اعراض از اهل بيت باشد و آن قدر مشترك بين طوايف اربعه است و اختصاص به طايفه اى دون طايفه ندارد و بايد دانست كه بر مذهب ما نيز اخبار كثيره در استحباب صوم يوم عاشورا وارد شده و اخبار ديگر در مذمت او و مناسب است در اين مقام ماشطرى از اخبار طرفين برنگاريم و وجهى چند در مقام رفع تنافى كه علماى - رضوان الله عليهم - فرموده اند ذكر كنيم، و آنچه به توفيق ملك علام و استمداد از اهل بيت رسالت عليهم السلام به نظر قاصر مىرسد مذكور بداريم پس مىگوئيم:
شيخ قدس سره در (تهذيب) سند به ابو همام مىرساند كه از حضرت ابو الحسن