خداى نخواسته مبتلى باشد مرتدع شود:
در حديث موثق نقل شده (1) در (كافى) و (عقاب الاعمال) كه خداى تعالى براى شر قفلهائى قرار داده و كليد آن قفل را شرب و كذب كرده و دروغ بدتر است از شراب (2).
و در كتب فقهاى ما - رضى الله عنهم - از رسول خداى صلى الله عليه وآله و سلم حديث شده كه هر گاه كسى بى عذر دروغ بگويد هفتاد هزار ملك او را لعنت كنند و از دل او بوى گندى بلند شود تا به عرش برسد و خداى تعالى بواسطه آن يك دروغ بر او هفتاد زنا بنويسد كه كمترين آنها مثل آنست كه كسى با مادر خود زنا كند.
و هم در كتب فقهيه از حضرت عسگرى عليه السلام نقل شده كه خبائث را در يك خانه گذاشتند و مفتاح او را كذب دادند.
وشيخ الطايفه وقائدها الاجل والمنتهى اليه رياستهم في العلم والعمل شيخنا المرتضى - ضاعف الله قدره و رفع في الملأ الاعلى ذكره - در كتاب (مكاسب) به اين سه خبر مستند شده مطلق كذب را از گناههاى كبيره شمرده چنانچه مذهب محقق و علامه وشهيد ثانى است، چه مفسده بر او مترتب نشود و چه بشود، اينست حال كذب بى مفسده، و اگر مفسده بر او مترتب شود خصوصا اگر دينى باشد و سبب ضعف عقيده مسلمانى يا افتراى به امامى يا توهين قدر اهل بيت شود البته صد مرتبه بدتر و گناهش بيشتر است، و اگر كذب بر خدا و رسول و ائمه عليهم السلام باشد كه حالش معلوم است مبطل روزه و موجب كفاره هم مىشود.