اجمالا اشاره كرديم، وفي الجملة بيانش آنست كه عبد الحق دهلوى كه از أكابر متأخرين وسنيان هندوستان است در كتاب (جذب القلوب الى ديار المحبوب) كه در تاريخ مدينه وضع كرده گفته قرطبى مىگويد سبب خروج أهل مدينة از مدينة كه در بعض أحاديث واقع شده همين واقعه حره است كه در زمانى كه اين بلده مطهره در رونق و عمارت به مرتبه حسن و كمال رسيده وبوجود بقاياى أصحاب و مهاجرين و أنصار و علماى عالى مقدار از تابعين و اخيار مملو ومشحون بود، حوادث وقتى بر سبيل تواتر وتوالى رو بدان آورد أهل مدينه از مخافت اين آفات اختيار رحلت كرده از آن موضع كه محل رحمت وموضع بركات است بيرون آمدند، و يزيد بن معاويه مسلم بن عقبه مزى را با لشگرى عظيم از شام به قتال اهل مدينة فرستاد تا ايشان را در غايت شناعت و قباحت به قتل رسانيد، مدت سه روز هتك حرمت حرم نبوى نموده و اباحت دادند، و از اين جهت اين واقعه حره نام آمده.
وقوع اين واقعه در حره واقم كه بر مسافت يك ميل از مسجد سرور انبياء است و يك هزار و هفت صد تن از بقاياى مهاجرين و انصار و علماى اخيار بقتل رساندند و از عموم ناس - و راى نساء و اطفال - ده هزار كس را كشتند، و هفت صد تن حاملان قرآن مجيد و نود و هفت از اقوام قريش در تحت تيغ ظلم آوردند و فسق و فساد و زنان را مباح ساختند تا به حدى كه آورده اند هزار زن بعد از اين واقعه أولاد زنا زائيدند، و اسبان در مسجد پيغمبر جولان دادند، و در روضه شريفه - كه نام موضعى است در ميان قبر و منبر شريف، وحديث شريف ورود يافته كه روضه‌اى است از رياض جنت - اسبان روث و بول كردند، و مردم را بر بيعت يزيد بر عهد عبوديت بلكه اگر خواهند بفروشند و خواهند آزاد كنند و خواه به طاعت خدا و خواه به معصيت جبر و اكراه كردند.