نگاه مىدارند يا احتمال داشته باشد كه از او باشد چون فرزند زنى كه شوهر به او لعان كرده باشد و بعضى از مجتهدين برآنند كه عده حامله در طلاق كمتر از مدت سه ماه زاييدن او است پس اگر زاييدن او كمتر از سه ماه باشد عده او زاييدن اوست و اگر سه ماه كمتر از زاييدن باشد عده او سه ماه است و اگر حمل زن از زنا باشد عده ندارد (1) و اگر زنى را در سفر طلاق دهند و خواهند كه خواهر او را تزويج كنند يا خواهند كه زياده بر چهار زن بعد از طلاق يكى از ايشان در سفر تزويج كنند بايد نه ماه صبر كنند چه احتمال حامله بودن زن هست قسم هفتم جماعتى از زنان كه عده ايشان چهار ماه و ده روز است وايشان جماعتى از زنانند كه شوهران ايشان مرده باشند اگر چه شوهران ايشان بنده باشند چه بر ايشان لازم است كه چهار ماه و ده روز عده نگاه دارند و در آن مدت ترك زينت كنند يعنى جامه نيكو نپوشند و بوى خوش به كار نبرند يعنى بر خود نزنند و سرمه نكشند و اگر احتياج به سرمه پيدا كنند شب بكشند و روز پاك كنند و حنا نه بندند و سفيد آب به روى نمالند و هر چه در عرف و عادت آن را زينت دانند بر ايشان حرام است اما ايشان را پوشيدن لباس مخصوص لازم نيست زيرا كه آن به سبب اختلاف شهرها و عادتها مختلف مىشود پس هر جامه كه در عرف و عادت آن را زينت گويند نپوشند اما سر خود را شانه زدن و بدن را از چرك پاك گردانيدن و مسواك كردن و ناخن گرفتن و در خانه هاى عالى بودن و بر فرشهاى نيكو نشستن حرام نيست و همچنين زينت كردن فرزندان و كنيزان و زنانى كه شوهران ايشان مرده باشند نيز حرام نيست و در آنچه مذكور شد فرقى ميانه زنان مدخوله و غير مدخوله و كوچك و بزرگ نيست خواه در حيض ديدن عادتى مقرر داشته باشند و خواه نداشته باشند و همچنين كنيزانى كه آقا به ايشان دخول كرده باشد حامله باشند بعد از مردن آقا چهار ماه و ده روز عده نگاه مىدارند قسم هشتم كنيزانى كه شوهران ايشان مرده باشند اگر چه آن شوهران آزاد باشند چه عده ايشان بعد از مردن شوهران ايشان شصت و پنج روز است نصف عده زنان آزاد و آنچه در زن آزاد مذكور شد از ترك زينت كردن بر كنيز نيز واجبست و بعضى از مجتهدين گفته اند كه عده كنيزان نيز بعد از مردن شوهران ايشان چهار ماه و ده روز است و اگر كنيز در عده آزاد شود