مگر اينكه او را بكام در مىكشيد لكن جهنم مأمور است و در بند است، و هر آينه چند بار عتو و سر كشى كرد بر خازنان خودش تا جبرئيل بيامد و به بال خود وى را بزد و ساكن شد، و بدرستى كه او گريه مىكند بر حسين و ندبه مىكند او را، و افروخته مىشود بر كشندگان او، و اگر نبودند آنانى كه از حجت هاى حق سبحانه و تعالى بر پشت زمينند هر آينه زمين شكسته مىشد، و آنچه بر او بود سرازير مىكرد، وزلازل بسيار نمىشود مگر وقت نزديكى قيامت، و هيچ چشمى و اشگى نيست كه احب باشد نزد خداى تعالى از چشمى كه بگريد و اشك بريزد بر او، و هيچ كس نيست كه بگريد بر او مگر اينكه صله كند فاطمه عليها السلام را و مساعدت مىكند او را وصله مىكند پيغمبر را و ادا مىكند حق ما را (1).
تا آخر حديث شريف كه در فضايل گريه كننده‌گان است.
چهارم - هم در (كامل الزيارة) است مسندا كه ابو بصير از حضرت باقر روايت مىكند كه فرمود: گريستند آدميان و جنيان و مرغان و وحشان بر حسين ابن علي عليهما السلام تا اشك ايشان فرو ريخت (2).
پنجم - هم در آن كتاب سند به حسين بن ثوير مىرساند كه مىگويد من و يونس بن ظبيان، ومفضل بن عمر، وابو سلمه سراج در حضرت ابو عبد الله يعنى صادق آل محمد عليهم السلام نشسته بوديم و يونس از ميانه ما مخصوص به مخاطبه بود، و از ما بزرگتر بود، و در ذيل حديث است كه صادق آل محمد (ع) فرمود كه چون ابو عبد الله (ع) شهيد شد گريستند بر و آسمانها هفت گانه، و هر چه در آنها است و زمينهاى هفتگانه، و هر چه در آن است، و آنچه ما بين آسمان و زمين است، و آنچه حركت مىكند در بهشت و در جهنم از خلق پروردگار ما و هر چه ديده