مىشود، و هر چه ديده نمىشود گريستند بر ابو عبد الله مگر سه چيز كه گريه نكردند، گفتم فدايت شوم كدامند اين سه چيز؟ فرمود: نگريست بر او بصره و دمشق وآل عثمان بن عفان (1).
و مراد از آل عثمان ظاهرا خصوص بنى اميه باشد يا مطلق اصحاب وهو اخواهان او كه آنها را عثمانية مىگويند.
ششم - هم در كتاب مذكور است، از ابو بصير مسندا كه نزد صادق آل محمد بودم ناگاه فرزند وى در آمد و آن جناب وى را ترحيب فرمود و به خود چسبانيد و بوسيد و فرمود خداى حقير كند هر آنكه شما را حقير كرد، و انتقام بكشد از هر كه شما را كشت، و خداى ولى و ناصر شما باشد فقد طال بكاء النساء وبكاء الانبياء وبكاء الصديقين والشهداء وملائكة السماء، آنگاه بگريست و بفرمود اى ابو بصير هر وقت نظر به اولاد حسين مىكنم عارض مىشود مرا آنچه مالك او نيستم از به ياد آوردن آنچه با پدر ايشان و با ايشان كردند، آنگاه ذكر گريه فاطهم عليهما السلام و ناله او را بر وجه مبسوط فرمود... (2).
هفتم - در (علل) و (امالى) سند به ميثم تمار مىرسناد كه به جميله مكيه فرمود والله هر آينه مىكشند اين امت پسر پيغمبر خود را در محرم بعد از ده روز از او و هر آينه دشمنان خداى آن روز را روز بركت مىشمارند، و همانا كه اين كار شدنى است، و در علم خداى سبقت گرفته، مىدانم اين را از روى عهدى كه مولاى من امير المؤمنين (ع) با من كرده، و همانا خبر داده به مه كه مىگريند بر او هر چيزى حتى وحوش در صحراها و ماهيان در درياها و مرغها در ميانه زمين