(1) اول آن را گويند كه پيش رواست و اقتداء به آن مىشود، و به همين معنى است گفتار خداى متعال (ولا تكونوا أول كافر به) يعنى نباشيد پيش رو در كفر تا اقتدا به شما شود.
و گفتار أمير المؤمنين عليه السلام (أنا أول المؤمنين) من هستم پيش رو در ايمان و به من اقتدا كردند در اسلام و ايمان - مفردات راغب.
و آخر به معنى اول نبودن است نه فرد تمام كننده وباين معنى تفسير كرده اند آيه شريفه را (اللهم ربنا أنزل علينا مائدة من السماء تكون لنا عيدا لاولنا وآخرنا) [114 المائدة 5] اى پروردگار ما فرو فرست بر ما مائده اى از آسمان كه عيد باشد براى ما و براى كسانى كه بعد مىآيند - (كشاف) و (مجمع البيان) و آيه مباركه (قالت اخريهم لاولاهم ربنا هؤلاء أضلونا) [38 الاعراف 7] گفتند زمره و دسته دنباله روهاى در آتش بر پيش روها خدايا اينها مارا گمراه كردند.
و آيه كريمه (هو الاول والاخر) [3 الحديد 57] او است اول هستى و آخر هستى.
و از مطالب فوق آشكار شد بى اساس بودن اين سؤال.
در اين فقره زيارت اول ظالم بمحمد وآل محمد و آخر آنها را لعنت كرده ولى كسانى را كه در وسط قرار مىگيرند متعرض نشده چرا؟

مفاتيح البحث: الإمام أمير المؤمنين علي بن ابي طالب عليهما السلام ⁽¹⁾، كتاب مجمع البيان للطبرسي ⁽¹⁾، الظلم ⁽¹⁾