متعارفه نزد اهل ديانت است كه مقصود ايشان از مرثيه جز تفجع نيست، و گويا حادث نشده بود در عصر او مراثى كه اكتفاء مىكنند اهل لهو و خوش گذاران ها از مردان و زنان به آن مراثى از حضور مجالس لهو وضرب اعواد واوتار وتغنى بقصب ومزمار چنانچه شايع است در زمان ما، چنانچه خير داده پيغمبر صلى الله عليه وآله و سلم بنظير او آنجا كه فرمود (يتخذون بالقرآن مزامير) (1) چنانچه زيارت حضرت سيد الشهداء سفرش از اسفار لهو ونزهت شده براى كثيرى از مترفين.
و همانا پيغمبر صلى الله عليه وآله و سلم داده بنظير او در سفر حج و فرموده اغنياى امت براى نزهت حج مىكنند واوساط براى تجارت و فقراء براى سمعه، و گويا كلام آن حضرت مثل كتاب عزيز است كه جارى است در موردى و وارد است در نظير او تا اينجا است ترجمه عبارت (مكاسب) شيخ قدس الله نفسه و روح رمسه.
و چون عموم اهل اين ملت از عالم و عامى كلام اين پيشواى مقدم وقدوه معظم را جارى مجراى نصوص مىدانند خوب است تأمل كرده و دستور العمل سلوك و سر مشق رفتار خود كنند و از اين قرار قدمى تخطى روا ندارند، و از اعظم مصائب اسلام كه مؤمن غيور اگر از شدت اين مصيبت جان بدهد ملوم نيست اينست كه مردم لهو طلب هوا پرست اسماء اهل بيت طهارت را كه خدايشان در قرآن بكرامت و بزرگى ستوده مثل زينب و سكينه در آلات لهو و لعب مىبرند، و بجاى اسماء گروهى كه در مثالث ومثانى بايد برده شود مثل ليلى وسلمى برده تكرار مىنمايد، و تذكر مصائب آل رسول را بسيره بنى اميه وبنى مروان مايه عيش وتنعم و وسيله تغنى وترنم مىكنند، و اگر كسى تامل كند اين كار از حد