چه تفريع فرمود حمد خلق را بر حسن ثناى جناب نبوى براى حضرت احديت وبلاغ ثنا و كمال حمد به تمام معرفت و شدت قرب ووفور علم است، و چون به حسن ثنا از همه انبياء و ساير مخلوقات ممتاز شد بدرجه كمالى رسيد كه مستوجب حمد همه خلق شد، خاصه كه چون فيض خاص و رحمت مخصوص را بر اتباع خود از اهل ايمان تقسيم فرمود مايه تشكر قومى و موجب تحسر جمعى گشت، و سبب ظهور مقامات او در عرصه حشر و عرض اكبر شد، كافه آفرينش و عموم موجودات طرعا و كره از بزرگى او مدحت كردند، و به جلالت او نماز آورند.
وكلهم من رسول الله ملتمس * غرفا من البحر او رشفا من الديم و تفسير به شفاعت در اخبارهم از اين جهت است كه يكى از مصاديق مقام محمود است، اگر چه عبارت زيارت جامعه كه مىفرمايد " ولكم المودة الواجبة والدرجات الرفيعة والمقام المحمود والمكان المعلوم عند الله عزوجل والجاه العظيم والشأن الكبير والشفاعة المقبولة " ظاهر در تعدد محمود با شفاعت است، مگر اينكه بگوئيم در لفظ مقام محمود اعتبار كمالى شده كه شفاعت مضمن در او است، و در ثانى به جهت مزيد تشريف شفاعت مخصوص به ذكر شده، خاصه كه تصريح به اتصاف به قبول لذتى ديگر در اسماع وطربى جديد در قلوب محتاجان مىفزايد.
بالجملة ظاهر فقره اين زيارت و زيارت جامعه مشاركت ائمه عليهم السلام است با پيغمبر صلى الله عليه وآله و سلم در مقام محمود، مراد از او هر چه باشد، و عمومات اخبار معتمده دلالت دارد بر مشابهت ائمه عليهم السلام با آن جناب در جميع فضائل، بلى فرقى كه هست در عالم فرق است كه چون حقيقت كمال وذات فضل مقول به تشكيك است.
فالنور في النزول والصعود * مشكك مختلف الحدود