(1) وقال بعض قدماء أصحابنا في بعض رسائله: مخفى نماند كه يوسف صديق عليه السلام هنوز طفل بوده بيشتر از ابن خوابي ديده بود كه تعبيرش بزرگي وپاشاهي مينمود، وپدرش يعقوب عليه السلام كه بيغمبر وبيغمبر زاده بود هنوز زنده بود وهمه برادران او كه بقول مخالف بيغمبر بودند معلوم است كه بسبب آن خواب از حسد با يوسف (ع) چه كردند، پس عرب كه عادت ايشان دشمني كردن وحسد بردن بود چه عجب كه نسازند با امير المؤمنين عليه السلام كه ايشان را بكشتن قرابتشان آزرده باشد وبكارهاي بزرگ نام وذكر اندوخته بودند. منه (قده) ديگر بني إسرائيل كه خداي تعالى ايشانرا اصحاب موسى خواند واز وي چندان معجزات وآيات ديدند وبسبب وي از فرعون وفرعونيان برستند وپاشاهى ومملكت مصر يافتند وآنچه بدين ماند با اين همه چون موسى را روزي چند جانت ديدند وهنوز زنده بود وهارون را درميان بگذاشته بون بيشتر ازايشان بعبادت گوساله كه از وي هيچ منفعتي نميديدند مشغول شدند وبگفتن هارون التفاتى نمكيردند ونزديك بود وى را بكشند پس جماعتي كه بنوى در اسلام در آمده بودند وپيغمبر خويش را از دنيا رفته يا بند وشغلي يابند وجمع مال كنند چه عجب كه نسازند با كسيكه هريك از ايشان را بقدر كردار ايشان حرمت دارد وچيزي بمقدار آن بخشد ونصيب چندان دهد كه در شريعت باشد. انتهى. منه (قده).