(مسأله 1265): اگر صحرانشين براى زيارت يا حج يا تجارت و مانند آن مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط هفتم: آن كه شغل او مسافرت نباشد، بنابر اين راننده و كشتيبان و خلبان و شتردار و چوبدار و مانند اينها، هر چند براى بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند، در غير سفر اول بايد نماز را تمام بخوانند. و نيز اگر سفر اول طول بكشد يا از جائى به جاى ديگر رود كه بگويند شغل او سفر است.
و ملحق مىشود به كسى كه كارش سفر است، شخصى كه كارش در جاى ديگر است، مانند تجارت و تدريس كه مقدار معتد بهى (قابل توجهى) از روزها را مثلا ماهى ده روز يا بيشتر به آنجا سفر نموده و بر مى گردد.
(مسأله 1266): شخصى كه شغلش مسافرت است، چنانچه براى كار ديگرى مانند زيارت يا حج مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند، ولى اگر مثلا راننده، اتومبيل خود را براى زيارت كرايه بدهد، و خودش هم زيارت كند، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1267): حمله دار يعنى كسى كه مسافران را به اماكن زيارتى مىبرد چنانچه شغلش مسافرت باشد، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر شغلش مسافرت نباشد و تنها در ايام حج يا زيارت براى حمله دارى سفر مىكند، احتياط واجب آن است كه بين نماز تمام و شكسته جمع نمايد، ولى چنانچه مدت سفر او كم باشد مانند اين زمان كه سفر با هواپيماست، بعيد نيست حكم او نماز شكسته باشد.
(مسأله 1268): كسى كه در مقدارى از سال شغلش مسافرت است، مانند راننده اى كه تنها در زمستان يا تابستان اتومبيل خود را كرايه مىدهد، بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند، و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1269): راننده و دوره گردى كه در دو سه فرسخى شهر رفت و آمد مىكند، چنانچه سفر هشت فرسخى برود بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1270): راننده وسائط نقليه - از حيوان و غير حيوان - كه شغلش