كسى در آن روز بجا نياورد مستحب است قضا كند، و اگر آن روزها را نتواند روزه بگيرد، مستحب است براى هر روز يك مد طعام يا يك درهم نقره در راه خدا بدهد. از جمله اين روزه ها:
1 - روزه سه روز از هر ماه، كه در روايات به دو صورت آمده يكى:
پنجشنبه هاى اول و آخر ماه و چهار شنبه وسط، و ديگرى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه پشت سر هم.
2 - سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه.
3 - روز اول و سوم محرم.
4 - روز ميلاد مسعود پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله) (17 ربيع الاول).
5 - روز پانزدهم جمادى الاولى.
6 - روز مبعث حضرت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) (27 رجب).
7 - تمام ماه رجب و شعبان و يا بعضى از اين دو ماه گرچه يك روز باشد.
8 - روز چهارم تا نهم شوال.
9 و 10 - روز بيست و پنجم و بيست و نهم ذى قعده.
11 - روز اول تا روز نهم ذى حجه (روز عرفه) ولى اگر به سبب ضعف روزه نتواند دعاهاى روز عرفه را بخواند روزه آن روز مكروه است، چنان كه گذشت.
12 - روز عيد سعيد غدير (18 ذى حجه).
13 - روز مباهله (24 ذى حجه).
14 - روز عيد نوروز.
و اگر كسى روزه مستحبى بگيرد واجب نيست آن را به آخر برساند، بلكه اگر برادر مؤمنش او را به غذا دعوت كند، مستحب است دعوت او را بپذيرد، و در بين روز گرچه بعد از ظهر باشد افطار نمايد.
مواردى كه خوددارى از مفطرات مستحب است (مسأله 1696): براى پنج نفر مستحب است در ماه رمضان - هر چند روزه