(مسأله 2387): اگر زن مهر خود را به شوهر صلح كند كه زن ديگر نگيرد واجب است كه زن مهر را نگيرد و شوهر هم با زن ديگر ازدواج نكند.
(مسأله 2388): اگر زنا زاده زن بگيرد و بچه اى پيدا كند آن بچه حلال زاده است.
(مسأله 2389): هر گاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حال حيض زن، با او نزديكى كند معصيت كرده، ولى بچه به دنيا آمده حلال زاده است.
(مسأله 2390): زنى كه يقين دارد شوهرش در سفر مرده، اگر پس از عده وفات يعنى چهار ماه و ده روز پس از حيض، پس از مدت چهار سالى كه با اذن حاكم شرع براى تفحص قرار داده شوهر كند و شوهر اول از سفر برگردد، بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اول حلال است، ولى اگر شوهر دوم با او نزديكى كرده باشد زن بايد عده نگهدارد و شوهر دوم بايد مهر او را مطابق زنهائى كه مانند او هستند بدهد، ولى هزينه در مدت عده ندارد.
مسائل رضاع (شير دادن) (مسأله 2391): هر گاه زن، طبق شرايطى كه در مسأله (2401) مىآيد، بچه اى را شير دهد آن بچه به اين عده محرم مىشود:
اول: خود زن كه او را مادر رضاعى مىگويند.
دوم: شوهر زن كه شير مربوط به او است، و او را پدر رضاعى گويند.
سوم: پدر و مادر آن زن، هر چه بالا روند، گرچه پدر و مادر رضاعى او باشند.
چهارم: بچه هائى كه از آن زن به دنيا آمده اند يا در آينده به دنيا مىآيند.
پنجم: بچه هاى اولاد آن زن هر چه پائين روند، چه از اولاد او به دنيا آمده، چه اولاد او آن بچه ها را شير داده باشند.
ششم: خواهر و برادر آن زن گرچه رضاعى باشند، يعنى به سبب شير خوردن با آن زن خواهر و برادر شده باشند.
هفتم: عمو و عمه آن زن گرچه رضاعى باشند.