و مانند اينها به كار مىبرند، اگر انسان نداند يا مطمئن نباشد كه از چيز مست كننده اى كه روان است ساخته شده يا خود آن مست كننده است، محكوم به طهارت مىباشد، ولى طبق گفته بعضى از اهل فن، موضوع محل تأمل است.
(مسأله 112): اگر انگور يا آب انگور به خودى خود يا به سبب پختن جوش بيايد خوردن آن حرام، و بنابر احتياط واجب محكوم به نجاست است.
(مسأله 113): خرما و مويز و كشمش و آب آنها اگر جوش بيايند، بنابر احتياط لازم بايد از آنها اجتناب كرد.
10 - فقاع (مسأله 114): فقاع - مشروبى است كه از جو گرفته مىشود و به آن آبجو مىگويند - حرام و نجس است، و غير فقاع مانند آبى كه به دستور طبيب از جو مىگيرند و به آن ماء الشعير مىگويند، در صورتى كه مسكر نباشد پاك است.
11 - عرق جنب از حرام (مسأله 115): بنابر احتياط واجب عرق جنب از حرام نجس است، و نماز خواندن با آن جايز نيست، چه در حال جماع عرق كند و چه پس از آن، از مرد باشد يا زن، از زنا باشد يا لواط يا نزديكى با حيوانات يا استمناء.
(مسأله 116): اگر مرد هنگام حرام بودن نزديكى با زن - مانند روز ماه رمضان - با زن خود نزديكى كند، بنابر احتياط لازم بايد از عرق خود اجتناب كند.
(مسأله 117): اگر جنب از حرام بجاى غسل تيمم نمايد و پس از تيمم عرق كند، حكم آن عرق حكم عرق پيش از تيمم است.
(مسأله 118): كسى كه از حرام جنب شده سپس با حلال خود نزديكى كند، احتياط لازم است كه در نماز از عرق خود اجتناب نمايد. و چنانچه اول با حلال خود نزديكى كند سپس مرتكب حرام شود، سزاوار است احتياط به