حيضش با نشانه هاى آن خون ببيند، بايد همان را حيض قرار دهد.
(مسأله 487): زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، چنانچه در وقت عادت با شماره روزهاى كمتر يا بيشترى خون ببيند و پس از پاك شدن دوباره به شماره روزهاى عادتى كه داشته با نشانه هاى حيض خون ببيند، اگر مجموع هر دو خون و پاكى وسط از ده روز بيشتر نباشد همه را حيض قرار دهد، و اگر بيشتر باشد خونى كه در ايام عادت ديده و نيز خونى كه تا ده روز اوصاف حيض داشته، حيض است و خون ديگر استحاضه، و احتياط واجب آن است كه در پاكى وسط بين وظايف حائض و مستحاضه جمع نمايد.
(مسأله 488): زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر بيش از ده روز خون ببيند، خونى كه روزهاى عادت ديده اگر چه نشانه هاى حيض را نداشته حيض است، و خونى كه پس از روزهاى عادت ديده هر چند نشانه هاى حيض را داشته استحاضه است، مانند زنى كه عادت او از اول تا هفتم ماه است چنانچه از اول تا دوازدهم خون ببيند، هفت روز اول آن حيض و پنج روز بعد استحاضه مىباشد.
3 - وقتيه يا عدديه (مسأله 489): زنانى كه عادت آنها تنها وقتيه يا تنها عدديه است بايد در آن چند روز به احكام حائض عمل كنند، و زنانى كه از خون پاك نمىشوند ولى دو ماه پياپى در وقت يا شماره روزهاى خاصى به نشانه هاى حيض خون مىبينند، بايد همان چند روز كه نشانه حيض دارند به احكام حائض; و بقيه را به احكام مستحاضه عمل نمايند.
(مسأله 490): زنى كه عادت وقتيه دارد اگر در وقت عادت خود يا يكى دو روز پيشتر، هر چند بدون نشانه هاى حيض، و يا تا دو سه روز پس از عادت با نشانه هاى حيض خون ببيند به طورى كه بگويند حيض را جلو يا عقب انداخته، بايد آنها را حيض قرار دهد، و اگر خونى كه در غير روزهاى عادت ديده نشانه هاى حيض ندارد، احتياط كند و بين وظايف حائض و مستحاضه جمع نمايد.