روز و بيشتر از ده روز نباشد همه آن حيض است، و چنانچه بيش از ده روز خون ببيند; چند روز با صفات حيض و چند روز با صفات استحاضه، مانند اين كه پنج روز به نشانه هاى حيض باشد، و پنج روز به نشانه هاى استحاضه، و پنج روز ديگر دوباره به نشانه هاى حيض باشد، پنج روز اول و آخر را حيض قرار دهد، و در پنج روز وسط آنچه بر حائض حرام است اجتناب كند و آنچه بر مستحاضه واجب است انجام دهد.
5 - ناسيه (مسأله 496): چنانچه ناسيه خونى به نشانه حيض ببيند كه كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد آن را حيض قرار دهد، و اگر آن خون بيشتر از ده روز باشد تا پس از هفت روز هر زمانى كه احتمال بقاء عادت را مىدهد حيض قرار داده و بقيه استحاضه است، و اگر عادتش بيش از هفتم نباشد از هفتم تا دهم، بين وظايف حائض و مستحاضه جمع نمايد.
مسائل متفرقه حيض (مسأله 497): مبتدئه و مضطربه و ناسيه و صاحب عادت عدديه چنانچه خونى ببينند كه نشانه هاى حيض دارد بايد عبادت را ترك كنند، و اگر بعد بفهمند حيض نبوده بايستى عبادتهائى را كه بجا نياورده اند قضا نمايند.
(مسأله 498): زنى كه داراى عادت است (وقتيه و عدديه يا تنها وقتيه و يا تنها عدديه) هر گاه دو ماه پياپى بر خلاف عادت خود خون ببيند، عادتش تغيير مىكند به آنچه در آن دو ماه ديده است. مثلا اگر از روز اول تا ششم ماه خون مىديده، چنانچه دو ماه از دهم تا شانزدهم ماه خون ببيند و پاك شود، عادت او از دهم تا شانزدهم ماه خواهد بود.
(مسأله 499): مقصود از يك ماه گذشتن سى روز از ابتداى خون ديدن است نه از روز اول تا آخر ماه.