بگذارد. ولى لازم نيست با وضو يا غسل و رو به قبله باشد و عورت خود را بپوشاند، و بدن و جاى پيشانى او پاك باشد، و نيز آنچه در لباس نمازگزار شرط مىباشد در لباس او شرط نيست، هر چند احتياط مستحب است.
(مسأله 1072): احتياط واجب آن است كه در سجده واجب قرآن، پيشانى را بر مهر يا هر چه سجده بر آن صحيح است گذاشته، و جاهاى ديگر بدن را مانند سجده نماز بر زمين گذارد.
(مسأله 1073): هر گاه در سجده واجب قرآن پيشانى را به قصد سجده به زمين بگذارد، هر چند ذكر نگويد كافى است، و گفتن ذكر، مستحب و مطابق احتياط است، و بهتر اين است كه بگويد: لا إله إلا الله حقا حقا، لا إله إلا الله إيمانا و تصديقا، لا إله إلا الله عبودية ورقا، سجدت لك يا رب تعبدا ورقا، لا مستنكفا ولا مستكبرا، بل أنا عبد ذليل ضعيف خائف مستجير.
مسائل تشهد (مسأله 1074): در ركعت دوم همه نمازهاى واجب و مستحب، و ركعت سوم نماز مغرب و ركعت چهارم نماز ظهر و عصر و عشا، و يك ركعت وتر نافله شب، نمازگزار بايد پس از سجده دوم بنشيند، و در حال آرامش بدن، تشهد بخواند، يعنى بگويد: أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له، وأشهد أن محمدا عبده ورسوله، اللهم صل على محمد وآل محمد و احتياط لازم آن است كه به غير اين ترتيب نگويد.
(مسأله 1075): كلمات تشهد بايد به عربى صحيح و به طورى كه معمول است پشت سر هم گفته شود.
(مسأله 1076): اگر تشهد را فراموش كند و بايستد و پيش از ركوع يادش بيايد كه تشهد را نخوانده، بايد بنشيند و تشهد را بخواند و دوباره بايستد، و آنچه بايد در آن ركعت خوانده شود بخواند و نماز را تمام كند، و بنابر احتياط واجب پس از نماز براى ايستادن بى جا دو سجده سهو كند. و اگر در ركوع يا پس از آن