ندهد كه تا آخر وقت پوششى خواهد يافت، چنانچه احتمال دهد نامحرم او را مىبيند، بايد نشسته نماز بخواند، و براى ركوع بقدرى كه عورتش ظاهر نشود خم گردد، و براى سجود كمى بيشتر خم شود و محل سجده را بالا بياورد، و اگر اطمينان دارد كه نامحرم او را نمىبيند دو نماز بخواند يكى ايستاده با اشاره در ركوع و سجود، و ديگرى را با ركوع و سجود كامل با گذاشتن دست بر عورت، هر چند كفايت يك نماز با اشاره در ركوع و سجود وجيه است.
شرايط لباس نمازگزار (مسأله 783): لباس نمازگزار شش شرط دارد:
اول: پاك بودن.
دوم: مباح بودن.
سوم: از اجزاء مردار نبودن.
چهارم: از حيوان حرام گوشت نبودن.
پنجم و ششم: آن كه لباس مرد نمازگزار ابريشم خالص و طلا بافت نباشد. و تفصيل اينها در مسائل آينده مىآيد.
شرط اول: لباس نمازگزار بايد پاك باشد.
(مسأله 784): لباس نمازگزار بايد پاك باشد، و اگر كسى در حال اختيار با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.
(مسأله 785): كسى كه از روى تقصير نمىداند با بدن و يا لباس نجس نماز باطل است، اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل مىباشد.
(مسأله 786): اگر به سبب ندانستن وظيفه از روى تقصير، و نيز بنابر احتياط بدون تقصير، چيز نجسى را نداند نجس است، مثلا نداند عرق كافر نجس است و با آن نماز بخواند نمازش باطل است.
(مسأله 787): اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است و پس از نماز بفهمد نجس بوده، نمازش صحيح است، و چنانچه وقت باقى است بنابر احتياط مستحب