(مسأله 1670): مسافرى كه در ماه رمضان پيش از ظهر به وطنش يا به جائى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، برسد، چنانچه مبطلى انجام نداده بايد آن روز روزه را بگيرد، و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نيست.
(مسأله 1671): مسافرى كه بعد از ظهر به وطنش يا به جائى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند برسد، نبايد آن روز را روزه بگيرد.
(مسأله 1672): مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد، و در خوردن و آشاميدن كاملا خود را سير كند.
كسانى كه مىتوانند روزه نگيرند (مسأله 1673): كسى كه به سبب پيرى نمىتواند روزه بگيرد، يا برايش مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوم بلكه بنابر احتياط در صورت اول نيز، براى هر روز يك مد طعام - گندم يا جو يا نان يا خرما - به فقير بدهد.
(مسأله 1674): كسى كه بر اثر پيرى روزه نگرفته، و پس از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد احتياط واجب آن است كه قضاى روزه هائى را كه نگرفته بجا آورد.
(مسأله 1675): كسى كه بيماريى دارد كه زياد تشنه مىشود و نمى تواند تشنگى را تحمل كند، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوم و نيز در صورت اول به احتياط لازم، بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، و احتياط مستحب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بنابر احتياط روزه هائى را كه نگرفته قضا نمايد.
(مسأله 1676): زن آبستنى كه زايمانش نزديك است، و روزه براى جنين يا خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.