3 - انفيه كشيدن، اگر نداند كه به حلق مىرسد، و اگر بداند به حلق مىرسد جايز نيست.
4 - بو كردن گياهان معطر.
5 - نشستن زن در آب.
6 - استعمال شياف.
7 - تر كردن لباسى كه در بدن است.
8 - كشيدن دندان و هر كارى كه مايه خون آمدن از دهان بشود.
9 - مسواك كردن با چوب تر.
10 - بى جهت آب يا چيزى روان در دهان كردن.
11 - بوسيدن زن بدون قصد بيرون آمدن منى، يا انجام كارى كه شهوت خود را به حركت آورد، و اگر به قصد بيرون آمدن منى باشد روزه او باطل مىباشد.
جائى كه قضا و كفاره واجب است (مسأله 1609): اگر شب ماه رمضان جنب شود و به تفصيلى كه در مسأله (1581) گذشت بيدار شود و دوباره بخوابد و تا اذان صبح بيدار نشود تنها بايد قضاى آن روزه را بگيرد. ولى اگر مبطل ديگرى را عمدى انجام داد، چنانچه مىدانسته آن كار روزه را باطل مىكند، قضا و كفاره بر او واجب مىشود، گرچه ارتماس در آب باشد بنابر احتياط واجب.
(مسأله 1610): اگر به سبب ندانستن حكم كارى انجام دهد كه روزه را باطل مىكند، چنانچه در فهميدن و ياد گرفتن حكم تقصير كرده باشد و در حين انجام آن احتمال مفطر بودن آن را مىداده، قضا و كفاره بر او واجب است. بلكه با غفلت از مفطر بودن هم، احتياط كفاره است، و گر نه تنها قضا واجب مىباشد. ولى اگر عمدى به خدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله) و يا يكى از ائمه معصومين (عليهم السلام)، و بنابر احوط به حضرت زهرا (عليها السلام)، به دروغ نسبتى بدهد و بداند كه حرام است كفاره نيز واجب است، گرچه نداند اين عمل روزه را باطل مىكند.