(مسأله 1956): هر گاه به خيال فقير بودن كسى به او فطره بدهد سپس بفهمد فقير نبوده، چنانچه مالى را كه به او داده از بين نرفته باشد، بايد دوباره بگيرد و به مستحق بدهد، و اگر نتواند بگيرد، بايد از مال خودش فطره را بدهد، و اگر از بين رفته باشد، چنانچه گيرنده فطره مىدانسته آنچه را كه گرفته فطره است، بايد عوض آن را بدهد، و اگر نمىدانسته دادن عوض بر او واجب نيست، و شخص بايد دوباره فطره را بدهد.
(مسأله 1957): اگر كسى بگويد فقيرم، چنانچه از گفته اش اطمينان حاصل شود، مىتوان به او فطره داد.
مسائل متفرقه زكات فطره (مسأله 1958): زكات فطره را بايد به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم بدهد، و هنگام پرداخت آن نيت دادن فطره نمايد.
(مسأله 1959): اگر پيش از ماه رمضان فطره را بدهد صحيح نيست، و احتياط آن است كه در ماه رمضان هم فطره را ندهد، ولى اگر پيش از ماه رمضان به فقير قرض بدهد و پس از واجب شدن فطره بر او، طلب خود را بابت فطره حساب كند مانعى ندارد.
(مسأله 1960): گندم يا چيز ديگرى را كه براى فطره مىدهد بايد به جنس ديگر يا خاك مخلوط نباشد، و در صورت مخلوط بودن چنانچه خالص آن به يك صاع كه تقريبا سه كيلو است برسد، يا آنچه مخلوط شده به اندازه اى كم است كه قابل توجه نباشد اشكال ندارد.
(مسأله 1961): اگر فطره را از چيز عيب دار بدهد، بنابر احتياط لازم، كافى نيست.
(مسأله 1962): كسى كه فطره چند نفر را مىدهد، لازم نيست همه را از يك جنس بدهد، پس اگر فطره برخى را گندم و فطره برخى ديگر را جو بدهد كافى است.