شن يا ريگ هست، اگر نجس شود با آب قليل نيز پاك مىگردد.
(مسأله 179): زمين سنگ فرش و آجر فرش و زمين سختى كه آب در آن فرو نمىرود، اگر نجس شود با آب قليل هم پاك مىگردد، ولى بايد آن قدر آب روى آن بريزند كه جارى شود، و غساله آن را هر بار با ظرف يا پارچه پاكى بگيرند.
(مسأله 180): اگر ظاهر سنگ نمك و مانند آن نجس شود، با آب قليل هم پاك مىشود.
(مسأله 181): اگر از شكر نجس آب شده قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند پاك نمىشود.
2 - زمين (مسأله 182): زمين با پنج شرط كف پا و ته كفش را پاك مىكند:
اول: آن كه با راه رفتن بر زمين پا و كفش نجس شده باشد.
دوم: آن كه زمين پاك باشد.
سوم: آن كه خشك يا نمناكى كه به صورت گل در نيامده باشد.
چهارم: آن كه اگر عين نجس مانند خون و بول، يا متنجس مانند گل نجسى كه در كف پا و ته كفش هست، به سبب راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بر طرف شود.
پنجم: آن كه زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش يا شن و هر چه به طور طبيعى از زمين شمرده شود، باشد، و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه، كف پا و ته كفش نجس پاك نمىشود.
(مسأله 183): پاك شدن كف پا و ته كفش نجس، به سبب راه رفتن روى آسفالت و موزائيك و هر چه از معدن ساخته شده مانند قير و سيمان و آهك و گچ، و روى جائى كه با چوب فرش شده، محل اشكال است.
(مسأله 184): براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است به اندازه پانزده ذراع دست يا بيشتر راه بروند، اگر چه به كمتر از پانزده ذراع يا ماليدن پا به زمين