در صورت مشقت طلب بخشش يا عاريه و حتى قبول آن بر او واجب نيست، و به دستور نماز برهنگان نماز بخواند.
(مسأله 826): لباسى كه پارچه يا رنگ يا دوخت آن براى كسى كه مىخواهد آن را بپوشد معمول نيست، مانند اين كه روحانى لباس نظامى بپوشد، چنانچه هتك حرمت و يا مايه شهرت باشد، بنابر احتياط لازم جايز نيست، و اگر با آن نماز بخواند و تنها ساترش باشد، بعيد نيست نمازش باطل شود.
(مسأله 827): اگر مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه بپوشد، چنانچه زى خود قرار دهد بنابر احتياط حرام است، و نماز خواندن با آن حكم مسأله گذشته را دارد.
(مسأله 828): كسى كه بايد خوابيده نماز بخواند، اگر لحافش از اجزاء حيوان حرام گوشت باشد، نماز در آن جايز نيست هر چند برهنه نباشد، و اگر نجس يا ابريشم باشد، چنانچه پوشيدن بر آن صدق كند نماز در آن جايز نيست، بلكه روى خود كشيدن آن هم محل اشكال است، اما تشك به هر حال مانعى ندارد، مگر اين كه مقدارى از آن را به خود بپيچد، كه در عرف پوشيدن گفته شود، در اين صورت حكم آن حكم لحاف است.
مواردى كه مىتوان با بدن يا لباس نجس نماز خواند (مسأله 829): در پنج صورت، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
اول: آن كه به سبب زخم يا جراحت يا دملى كه در بدن او هست، بدن يا لباسش به خون آلوده شده باشد.
دوم: آن كه بدن يا لباسش به مقدار كمتر از درهم (كه تقريبا به اندازه بند سر انگشت سبابه - شهادت - و يا مساوى يك اشرفى، مىشود) به خون آلوده باشد.
سوم: آن كه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.