مىنامند، و موقعى كه سفيده در افق پهن شد فجر دوم يا صادق ناميده مىشود كه وقت اذان صبح است.
مسائل وقت نماز (مسأله 727): هنگامى مىتوان شروع به نماز خواندن كرد كه يقين داشته باشد وقت شده، يا دو مرد عادل به آن خبر دهند. بلكه به اذان وقت شناسى كه مورد اطمينان هست يا به خبر دادن يا اذان كسى كه به خبر يا اذان او اطمينان حاصل شود، مىتوان اكتفا كرد.
(مسأله 728): اگر به سبب ابر يا غبار نتواند در اول وقت نماز به فرا رسيدن وقت يقين كند، ولى گمان دارد كه وقت شده مىتواند نماز بخواند، هر چند احتياط آن است كه نماز را تا حصول يقين يا اطمينان به وقت تأخير اندازد، و بنابر احتياط واجب چنانچه نسبت به شناختن وقت مانع شخصى مانند نابينائى و زندان باشد، نماز را تا حصول يقين يا اطمينان تأخير اندازد.
(مسأله 729): اگر به يكى از راههاى گذشته براى انسان ثابت شود كه وقت نماز شده و مشغول نماز گردد و در نماز بفهمد كه هنوز وقت نشده، نمازش باطل است، و نيز اگر پس از نماز بفهمد كه تمام نماز را پيش از وقت خوانده; و بنابر احتياط مستحب اگر در نماز بفهمد وقت داخل شده، يا پس از نماز بفهمد كه در بين نماز وقت داخل شده بود نماز را دوباره بخواند، و اگر در بين نماز پيش از ركوع آخر و يا پس از نماز بفهمد مقدار يك ركعت در وقت واقع شده نماز صحيح است.
(مسأله 730): كسى كه متوجه نيست بايد با يقين به فرا رسيدن وقت مشغول نماز شود، و پس از نماز بفهمد كه تمام نماز را در وقت خوانده نماز او صحيح است، و اگر بفهمد نماز را پيش از وقت خوانده يا نفهمد كه در وقت خوانده يا پيش از وقت، نمازش باطل است، بلكه اگر پس از نماز بفهمد كه در نماز وقت داخل شده چنانچه يك ركعت آن هم در وقت واقع نشده، بايد دوباره آن نماز را بخواند.
(مسأله 731): اگر يقين كند وقت داخل شده و نماز بخواند، و در بين نماز شك كند كه وقت داخل شده يا نه، نمازش باطل است، ولى اگر بين نماز يقين دارد