مصرف خمس (مسأله 1775): خمس دو قسمت است، يك قسمت آن سهم سادات است و بايد به سيد فقير، يا سيد يتيم، يا به سيدى كه در سفر درمانده شده بدهند، و نصف ديگر آن سهم امام (عليه السلام)، كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرايطى كه در مسائل تقليد گفته شد، يا به مصرفى كه او اجازه مىدهد برسانند.
(مسأله 1776): سيد يتيمى كه به او خمس مىدهند بايد فقير باشد، ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده، و نمى تواند به قرض و مانند آن رفع نياز كند اگر در وطنش فقير هم نباشد، مىتوان خمس داد.
(مسأله 1777): به سيدى كه در سفر درمانده شده، اگر سفرش سفر معصيت باشد بنابر احتياط لازم نبايد خمس بدهند.
(مسأله 1778): به سيد غير عادل مىتوان خمس داد، ولى به سيد غير دوازده امامى نبايد خمس داد.
(مسأله 1779): اگر خمس دادن به سيد معصيت كار كمك به معصيت او باشد نمىتوان خمس داد، و به سيدى كه شراب مىخورد يا نماز نمى خواند يا آشكارا معصيت مىكند، گرچه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد، بنابر احتياط لازم نبايد خمس داد.
(مسأله 1780): اگر كسى بگويد سيدم نمىتوان به او خمس داد، مگر آن كه دو نفر عادل، سيد بودن او را تصديق كنند، يا در بين مردم به طورى معروف باشد كه شخص يقين يا اطمينان كند كه سيد است.
(مسأله 1781): اگر كسى كه در شهرش مشهور باشد سيد است، هر چند خود شخص به سيد بودن او يقين يا اطمينان ندارد، مىتواند به او خمس بدهد.
(مسأله 1782): اگر زن سيده دارد نبايد به او خمس بدهد تا به مصرف مخارج خودش برساند، ولى اگر مخارج ديگران بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد، جايز است شخص خمسش را به آن زن بدهد تا به مصرف