نجس مىباشد. پس اگر فضله موش در آن بيافتد جائى كه فضله افتاده نجس و بقيه پاك است.
(مسأله 129): اگر مگس يا مانند آن اول روى چيز نجس تر سپس روى چيز پاك تر بنشيند، و انسان بداند نجاست همراه آن حيوان بوده، چيز پاك نجس مىشود، و گر نه محكوم به طهارت است.
(مسأله 130): اگر جائى از بدن كه عرق دارد نجس شود و عرق از آنجا به جاى ديگر برود، هر جا كه عرق به آن برسد نجس مىشود. و اگر عرق به جاى ديگر نرود جاهاى ديگر بدن پاك است.
(مسأله 131): رطوبات غليظى كه از بينى يا گلو مىآيد، اگر خون داشته باشد جائى كه خون دارد نجس و بقيه آن پاك است، پس اگر به بيرون دهان يا بينى برسد مقدارى را كه انسان مىداند جاى نجس رطوبات به آن رسيده نجس است، و محلى را كه شك دارد جاى نجس به آن رسيده يا نه، پاك مىباشد.
(مسأله 132): آفتابه اى كه زير آن سوراخ است اگر روى زمين نجس گذاشته شود، چنانچه از جريان بيفتد و آب زير آن جمع گردد و با فشار از آفتابه بيرون نريزد، آب آفتابه نجس مىشود، ولى اگر آب زير آفتابه جارى شود يا به زمين فرو رود، آب آفتابه نجس نمىگردد.
(مسأله 133): چيزى كه داخل بدن مىشود و به نجاست مىرسد، چنانچه پس از در آمدن نجاست به آن نباشد پاك است، هر چند احتياط اجتناب از آن است. مثلا اگر وسائل اماله يا آب آن در مخرج مدفوع وارد شود، يا سوزن و چاقو و مانند اينها در بدن فرو رود و پس از در آمدن نجاستى به آن نباشد نجس نيست.
همچنين است آب دهان و بينى اگر در داخل به خون برسد و پس از بيرون آمدن به خون آلوده نباشد.
مسائل نجاسات (مسأله 134): نجس كردن خط و ورق قرآن حرام است، و اگر نجس شود