(مسأله 1655): اگر مرض كسى چند سال طول بكشد، پس از بهبودى بايد قضاى روزه رمضان آخر را بگيرد و براى هر روز از سالهاى پيش يك مد طعام به فقير بدهد.
(مسأله 1656): كسى كه بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، مىتواند كفاره چند روز را به يك فقير بدهد.
(مسأله 1657): اگر قضاى روزه ماه رمضان را چند سال تأخير بيندازد بايد قضا را بگيرد و براى تأخير در سال اول براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، ولى در تأخير چند سال بعدى چيزى بر او نيست.
(مسأله 1658): اگر روزه ماه رمضان را عمدى نگيرد بايد قضاى آن را بجا آورد، و براى هر روز يك بنده آزاد كند، يا دو ماه روزه بگيرد، يا به شصت فقير طعام بدهد. و چنانچه تا رمضان آينده قضاى آن روزه را نگيرد، براى هر روز يك مد طعام نيز كفاره بدهد.
(مسأله 1659): اگر روزه ماه رمضان را عمدى نگيرد و در روز چند بار جماع يا استمناء كند، كفاره هم مكرر مىشود; ولى اگر چند بار مبطل ديگرى را انجام دهد يك كفاره كافى است، مانند اين كه چند بار غذا بخورد.
(مسأله 1660): پس از مرگ پدر و هم چنين مادر بنابر احتياط لازم، پسر بزرگتر بايد قضاى روزه او را به تفصيلى كه در بحث نماز (ص 246) گذشت بگيرد.
(مسأله 1661): اگر پدر و يا بنابر احتياط لازم مادر، غير از روزه ماه رمضان روزه واجب ديگرى را مانند روزه نذر نگرفته باشد، احتياط واجب آن است كه پسر بزرگتر قضا نمايد، و اگر پسر بزرگتر قضا نكرد احتياطا ساير فرزندان قضا نمايند، ولى اگر براى روزه اى اجير شده و نگرفته باشد قضاى آن بر پسر بزرگ لازم نيست، اما اگر اجرت را گرفته، بايد ورثه از عهده بر آيند.
مسائل روزه در سفر (مسأله 1662): مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت