خواب است جماع نمايد يك كفاره بر او واجب مىشود، و روزه زن صحيح است و كفاره بر او واجب نيست.
(مسأله 1632): اگر مرد زن خود را يا زن شوهر خود را مجبور كند كه غير جماع عمل ديگرى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، بر هيچ يك از آنها كفاره واجب نيست، مگر آن كه اجبار او سلب اختيار نكند كه احتياط واجب كفاره است.
(مسأله 1633): كسى كه به سبب مسافرت يا بيمارى روزه نمىگيرد، نمىتواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع نمايد، و اگر وى را مجبور نمايد بنابر احتياط لازم مرد كفاره زن را بدهد.
(مسأله 1634): لازم نيست كفاره را فورى انجام دهند، ولى نبايد در آن كوتاهى كرد.
(مسأله 1635): كفاره اى كه بر كسى واجب شده و چند سال آن را انجام نداده، چيزى بر آن اضافه نمىشود.
(مسأله 1636): كسى كه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد، خواه به شصت فقير دسترسى داشته باشد يا نه، نمىتواند به هر كدام از آنها بيش از يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير كند، و زيادى را از كفاره حساب نمايد، ولى مىتواند براى هر يك از افراد عائله فقير هر چند صغير باشند يك مد به آن فقير بدهد، چنانچه مورد اطمينان باشد كه كفاره را به آنها مىدهد يا مىخوراند.
(مسأله 1637): كسى كه قضاى روزه ماه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمدى مبطلى انجام دهد، بايد به ده فقير و هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است، طعام بدهد، و اگر نمىتواند، سه روز پى در پى روزه بگيرد.
جاهائى كه تنها قضاى روزه واجب است (مسأله 1638): در چند صورت تنها قضاى روزه بر شخص واجب است و كفاره واجب نيست: