اين است كه به عنوان في سبيل الله به او داده شود.
(مسأله 1891): به كسى كه معلوم نيست سيد است يا نه، چنانچه بداند زكات غير سيد است و قبول كند، و در شهر خود مشهور به سيادت نباشد، مىتوان زكات داد. و اگر به عنوان في سبيل الله بدهد در هر حال اشكال ندارد.
نيت زكات (مسأله 1892): مكلف بايد زكات را به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند متعال بدهد، و در نيت معين كند كه آنچه مىدهد زكات طلا يا نقره يا گندم يا جو يا گاو يا گوسفند و يا زكات فطره است.
(مسأله 1893): كسى كه زكات چند مال بر او واجب شده، اگر مقدارى زكات بدهد و نيت هيچ كدام آنها را نكند، چنانچه چيزى را كه داده مقدار زكات از همان است كه زكات به آن تعلق گرفته، زكات همان جنس حساب مىشود. ولى اگر از غير آن بدهد چه از همان جنس يا از غير آن مانند پول باشد كه هم جنس هيچ كدام آنها نيست، محسوب شدن از يكى از آنها و يا تقسيم بر همه آنها محل اشكال است، چه آن كه متوقف بر قصد است.
(مسأله 1894): اگر كسى را وكيل كند كه زكات مالش را بدهد بايد وكيل هنگام پرداخت آن نيت زكات موكل را از طرف موكل كند، مگر اين كه او را در رساندن زكات به مستحق وكيل نمايد، كه بايد صاحب مال نيت زكات كند، اگر چه احتياط آن است در هر دو صورت، موكل و وكيل هر دو نيت كنند، و احوط اين است كه نيت او تا زمان رسيدن زكات به فقير مستمر باشد.
(مسأله 1895): اگر بى قصد قربت زكات را به فقير بدهد و پيش از آن كه آن مال از بين برود نيت زكات كند، زكات حساب مىشود. و احتياط آن است دوباره قبض بدهد.
مسائل متفرقه زكات (مسأله 1896): بنابر احتياط واجب هنگام جداسازى كاه از گندم و جو و